Corva Mylene is een bergachtig schiereiland met woeste wouden in het noordwesten van Epis Azuli. De meeste bevolking woont langs de kust en is voornamelijk geconcentreerd in de steden Metapontun (in het noordoosten) en Nehallenun (in het zuidwesten). Naast visserij en een houtindustrie worden er voornamelijk schapen en geiten gehoed.
Van oudsher heeft het gebied een autonoom karakter gehad. Daarom kon niemand anders er aanspraken er op maken toen het vorstendom Hargast het veroverde in 7527. De eigenlijke historie is enigszins schimmig. Het onherbergzame gebied werd genegeerd door de Cartanen en de Dardanen. Het waren de Laudanen die in de 59e eeuw er als eerste voet aan land zetten. Zij vestigden er twee forten: Nehallenum aan de westelijke kust en Metapontus aan de oostelijke kust. De lokale bevolking hield zich schuil en de Laudanen hadden weinig behoefte om het schiereiland geheel te bezetten. Zij voegden het officieel bij de provincie Mylenia dat ten zuiden ervan lag. Het schiereiland doopten zij Bretania.
In de eerste helft van de 64e eeuw expandeerde Epis Azuli naar de kustlanden en verdreven de Laudanen. De aanduiding voor het schiereiland was niet duidelijk. Sommigen noemden het Bretandri en anderen Mylendri. De Azuli zonden een gezant naar het binnenland. De twee Laudaanse havens waren alleen te veroveren vanuit het binnenland en men zocht een alliantie. De lokale bevolking bleek zich Corvezen te noemen en sprak een heel eigen taaltje. Met hun steun bezetten de Azuli Nehallenum en Metapontus en hernoemden ze Nehallenun en Metapontun. Er ontstond enige discussie over de naam van het gebied. De stadsbewoners gaven de voorkeur aan Mylenia, de binnenlander wilden dat het hun naam ging dragen. De Keizer besloot tot een compromis omdat hij de stedelingen graag voor zich wilde winnen. Een opstand tegen Epis Azuli kon relatief eenvoudig vanwege de geïsoleerde ligging. De naam werd Corva Mylene.
De Keizer benoemde Graven voor Nehallenun en Metapontun. De Corvezen accepteerden alleen de Keizer als overheer en verlangden hun levensstijl voor te zetten. Ze accepteerden wel handel met de rest van het rijk. De Keizer stelde een acte op waarin alle Corvezen Taquxiume werden en zij hun land nooit aan iemand van adel mochten verkopen. Zou iemand van adel door omstandigheden toch gebied in Corva Mylene verwerven dan moest hij dit direct van de hand doen. Alleen de steden Nehallenun en Metapontun en een klein omringend gebied vormden uitzonderingen. Beide steden dienden voor een helft van Corva Mylene als gerechtshof voor conflicten en misdaden. Alleen wanneer de Corvezen daarom vroegen diende de Graaf als onafhankelijke rechter.
Al snel veranderde de situatie. De Graaf van Metapontun zette zich zodanig in voor Epis Azuli dat de Keizer hem verhief tot Hertog. Daarnaast was er onduidelijkheid over de jurisdictie van conflicten die over het grensgebied van de twee gebieden lagen. Alleen de Keizer kon daarover oordelen. Al snel wilde de Keizer hier vanaf. Hij wilde de Vorst van Bargendomendri hier zorg over doen dragen, maar de Corvezen weigerden. Er werd tenslotte een compromis gesloten: De Graaf van Nehallenun kreeg een duale titel en werd ook Groot-Hertog van Corva Mylene. De enige macht die hij hierbij bezat was het beslechten van conflicten tussen het oostelijke en westelijke deel.
