De Katonen leefden in het vijfde millenium ten noorden van Epis Azuli gedurende het Eerste en Tweede Rijk in de bergachtige vallei van de Deidikati. Als niet verwant volk werd van het veroverde deel van Katonië een zogeheten buitenprovincie gemaakt. De Katonen werkten in dienst van de Azuli om voedsel te produceren. De Katonen waren vanwege hun natuurlijke omgeving al vroeg landbouwers geworden en waren daarom zeer geschikt. De Katonen kwamen relatief weinig in opstand, omdat hun volk meer uit boeren bestond dan uit jagers. Zij waren fysiek wel sterker en rustiger van aard. Om deze reden waren zij geliefde slaven en veel van hun volk werden naar de Azulische landen gebracht. Vermenging tussen Azuli en Katonen vond daarom sneller plaats dan met andere volken. Toen na de chaos van de val van het Tweede Rijk de oude standen verdwenen, werd het al snel moeilijk Azuli en Katonen te onderscheiden. Het nieuwe volk, dat ook uit oostelijke Sessuli bestond, noemde zich Minuciërs. De zuidelijke Katonen werden geassimileerd door de Azuli. De restanten van de noordelijke Katonen zijn vermoedelijk opgegaan in een nieuw volk dat zich de Carai noemde.
De Katonen waren ook afwijkend omdat zij een hoge status gaven aan een regengod en de rivier de Deidikati in hoge mate vereerden. Om deze reden werd hen door de Azuli de naam Katonen gegeven.
