Epis Azuli

Encyclopedia - De historie van de Kardionieke Kerk

Voor de komst van Kardion in 4371 hingen de Azuli een vrij abstract geloof aan waarin enkele hogere machten werden vereerd. Een kaste van priesters beschermde haar mysteriën en rituelen fel en bezat relatief veel macht naast de keizer, omdat het volk geloofde dat de priesters in contact stonden met de hogere machten die van invloed waren op hun dagelijkse leven. De religie speelde verder geen rol in het dagelijkse leven van het volk. De hogere machten waren ontoegankelijk en onaantastbaar.

De Negende Dynastie van het Eerste Rijk was bij de komst van Kardion in conflict met de priesters die onaantastbaar waren en grote invloed bezaten. Andere religies hadden nooit een kans gemaakt. Bezoek van elders kreeg men zelden. De komst van Kardion, helemaal alleen, baarde opzien. Hij toonde zich beschaafd en vriendelijk. Keizerin Funaune nodigde hem uit en Kardion was blij verrast een vrouwelijk staatshoofd te zien. Dit was duidelijk de plaats waar Ba hem naartoe gezonden had. Hij vertelde haar over Ba, een aardse en herkenbare godin, en Funaune was gecharmeerd door Kardion en zijn boodschap. Zij gaf hem toestemming zijn boodschap onder het volk te verspreiden en waarschuwde hem zelfs voor de priesters.

Kardion vond een vruchtbare bodem. Ba, de godin van de reizigers, werd al snel gepersonifieerd met degene die de mens begeleidde in de reis van het leven naar de dood, iets wat in de oude religie nooit relevant was geweest.

De groei van het Ba-dom werd door de keizers getolereerd, wat erg tegen het zere been van de priesters was. Zij verloren echter steeds meer grip doordat het volk, waar hun macht lag, hun woorden steeds minder serieus namen. Wat had je aan de hogere machten wanneer Ba altijd aanwezig was?

Het conflict met de keizers bleef en de macht van de priesters verminderde gestaag totdat keizer Neganninugaerun in 4587 in een bloedige nacht een einde maakte aan de oude religie en het Ba-dom tot de nieuwe staatsgodsdienst maakte. De priesteres Iczia werd tot kardinaal, 'opvolger van Kardion', benoemd, als hoofd van de nieuwe Kerk.

De nieuwe religie was erg afhankelijk van de keizer, aan wie zij haar verheffing te danken had. De religie zag zo aanpassingen door de grillen van de keizer. Ook waren de opvolgers van Kardion weinig zuiver in de leer en hadden zij veel oude tradities en heidense rituelen in het Ba-dom vermengd om haar toegankelijker te maken voor het volk.

De nieuwe machtspositie van het Ba-dom bracht de opvolgers van Iczia snel tot corruptie en decadentie. De belangrijkste priesters werden benoemd door de keizer en zij waren erg laks met de uitvoering van het geloof. Dit verval werd tot staan gebracht door de profeet Mezun, een eenvoudige Ba-priester die de afdwaling verafschuwde. In 4780 begon hij het verzet tegen de kardinalen en bisschoppen en vond daarin de steun van het volk. Vijf jaar later was de oude coterie van hoge Ba-priesters ten val gebracht, alsmede de heerser van Epis Azuli die de corruptie had gevoed tot zijn voordeel.

Mezun zuiverde de kerk en bracht haar terug naar de correcte beginselen. En passant reorganiseerde hij ook het rijk. Daarmee bracht bij een einde aan het antieke Eerste Rijk en werd het Tweede Rijk gevormd waarin de Kerk domineerde en de keizers ondergeschikt waren. Mezun zocht ook contact met de oorsprong van het geloof. Hij zond gezanten naar het verre Dardania en zij ontdekten dat de Baus de belangrijkste macht binnen het Ba-dom vertegenwoordigde. Zij woonde te ver weg om regelmatig contact te houden, maar Baus Technete gaf hen vele geschriften en regelgevingen om hun geloof te corrigeren naar de correcte vorm van het Ba-dom. Mezun werd geconfronteerd met allerlei zaken hevig tegen de natuur van de Azuli in gingen. Volgens de nieuwe regels mocht hij zelf niet eens priester meer zijn! Kardion mocht ook niet verloochend worden. Daarnaast was alle documentatie in het Dardaans, wat veel werk kostte om te vertalen. Mezun ging praktisch te werk en veranderde alles wat geen conflicten creëerde. Een aantal andere zaken, zoals de gelijkheid van mannen en vrouwen liet hij intact. Alleen de leiding van Kerk zou uit vrouwen bestaan.

In de nieuwe vorm groeide de Kardionieke Kerk sterk in macht. Er was zo nu en dan contact met de Baus om de interpretatie van de geschriften te verifiëren. Zij was niet blij dat niet alle wijzigingen waren doorgevoerd, maar was voorlopig content dat zij nu zoveel nieuwe volgelingen had.

De Dardaanse geschriften van Ba bleven problemen geven omdat de priesters slechts beperkt Dardaans kenden. De kardinaal Kyrille besloot een eind te maken aan de verschillende interpretaties en ze in het Azulisch te vertalen zodat alle priesters geen twijfels meer hadden over wat er nu stond. Ook de gewone gelovigen konden nu zelf de geschriften lezen. Toen dit Baus Hegeteira II in 5110 ter ore kwam viel zij in woede uit. Kyrille werd verordend tot het vernietigen van alle vertalingen. Kyrille was verrast en vond de redenatie van de Baus stompzinnig. De Kardionieke Kerk wilde het geloof in Ba sterker maken en de Baus belemmerde dat! De Baus excommuniceerde de kardinalen en bisschoppen die het bevel negeerden. Het Eerste Schisma was een feit.

Kyrille bevatte niet geheel de gevolgen van haar daad. Binnen het Ba-dom ontstond een drang naar hervormingen dankzij de vrije verspreiding van de vertaalde geschriften. Deze kwam tot uiting in de profeet Jezon, die een groot aantal volgelingen verwierf die zich Jezonieten noemden. De kerkleiding verzette zich hevig tegen deze beweging. Zij brachten Jezon naar het gerecht, veroordeelden hem voor ketterij en brachten hem ter dood in 5216. Een golf van onrust ging door het land, want velen beschouwden Jezon als een profeet, ook al waren de meesten het niet (geheel) eens met zijn denkbeelden. Men vond de kerk, die zich identificeerde als Mezunieten, te conservatief. Daarnaast moest de Kerk zich niet zoveel bezig houden met wereldse zaken. Toen zij na de executie van Jezon ook van zins waren Kyrille in de ban te doen ontstond een wijdverbreide opstand tegen kerk en staat. Het Tweede Rijk kwam ten val en de chaos werd gebruikt door ambitieuze generaals en edelen om hun eigen macht te verwerven. Een tijd van anarchie volgde.

De asceet en profeet Abramas trachtte de eenheid in de kerk te herstellen en een einde aan het schisma te maken. Hij wist in 5472 een verzoening tot stand te brengen met Baus Nomeutike, maar veel effect had dit niet. Wel werd zo de macht en invloed van de kerk geleidelijk hersteld.

Dit alles geheel teniet gedaan door de vestiging van het Vierde Rijk van Epis Azuli onder keizer Karlon I Plentagonunte Capeti, die een grote afkeer had van de invloed van de kerk en alle hoge benoemingen zijn voorrecht wilde maken. De kerk hield zich aanvankelijk rustig en de Baus koos de kardinalen uit een selectie van de Keizer, maar de profete Estera riep de kerk op de keizerlijke benoemingen af te wijzen. Baus Helandra IX was het met haar eens en excommuniceerde de kardinalen die zij eerst had benoemd en benoemde anderen in haar plaats, met Estera als leider. De keizer reageerde woedend, nam Estera gevangen en bracht haar in 5714 ter dood. Lang bleef het onrustig. De Baus weigerde kardinalen te benoemen die de keizer voor droeg, zodat er lange tijd alleen bisschoppen waren. De Kerk verloor veel van haar wereldlijke macht en de keizers confisqueerden veel van hun bezittingen, hoewel zij zich in hielden om de bevolking niet tot oproer te laten komen. De Baus betekende hun enige uitweg, en de macht van de Baus nam sterk toe. Zij poogde haar denkbeelden sterker vertegenwoordigd te zien, mannen in de kerk verwijderd te zien en de invloed van de profeten en het Azulisch Boek van Ba teniet te doen. Dit leidde echter tot hevige botsingen, want het was voor de bevolking niet duidelijk wie de leiding van de Kardionieke Kerk in handen had.

Een tegenbeweging werd opgezet en in 5964 brak de profete Visha openlijk met de Baus met steun van een groot aantal priesters. Zij voerde haar eigen onafhankelijke lijn door aangaande het geloof. In de zogenaamde Nacht van het Heilige Bloed werden alle keizerlijke en Bauselijke kardinalen en bisschoppen vermoord. In de chaos die volgde greep Visha de leiding en riep zichzelf uit tot kardinaal zonder inmenging van keizer of Baus. Keizer Karlon II was verbijsterd en besloot zich afzijdig te houden. Het Tweede Schisma was een feit. Een nieuwe geheel onafhankelijke Kerk was ontstaan. Zij bezat minder macht en autoriteit, maar dat accepteerde zij in ruil voor vrijheid.

De Kerk ging een kritieke fase in waarin zij haar macht probeerde te herstellen zonder de hulp van de Baus, tegen die van de keizer in. In 6159 stond een nieuwe profeet op, Mehamedun, die een heilige oorlog tegen de Keizer begon te prediken en dat de gelovigen de wapenen moesten opnemen tegen heidenen en zij die zich tegen de kerk verzetten. Jaren van onrust, opstanden en rellen volgden waarbij keizer Phranxi I in 6169 om het leven kwam. Zijn opvolger Anxendre V zette het leger in en een bloedbad volgde. Hij wist in 6174 Mehamedun gevangen te nemen en liet hem ter dood brengen wegens ketterij. De Mehamedieten en Mezunieten werden hevig vervolgd omdat zij de Kerk wereldlijke macht wilden geven en ook vele onschuldigen vonden de dood. De Jezonieten lieten hun afkeer weten van de twee sekten en wisten zo vervolging te ontlopen. Hierdoor groeide de haat tussen de drie partijen nog meer.

Een eeuw later bracht de profeet Pallon tenslotte verzoening tussen de Mezunieten en de Jezonieten. De Mehamedieten waren nagenoeg uitgeroeid, maar zij waren ook minder talrijk geweest. De kerk zelf ging een tijd van bezinning in en trok zich terug op de achtergrond. Deze tendens werd sterk gepropageerd door de profete Sidharte en zij verwierf vele volgelingen. Nederigheid en dienstbaarheid waren de doelstellingen. De kerk was niet meer tot last van de keizer en fungeerde vooral als bindmiddel op de achtergrond. Desalniettemin waarschuwde de profete Eliaze keizer Peppun II dat het Vierde Rijk ten onder zou gaan als zij zichzelf niet zou weten te vernieuwen. Zij werd genegeerd, aangezien het keizerrijk in goede doen was en welvarend. Er was echter geen groter bindmiddel om de delen van het rijk bijeen te houden. Het ging om rijkdom en macht alleen. Er zat geen filosofie achter. Eliaze voorzag vele zaken en zij toonde een groot inzicht in de geopolitieke situatie van die tijd.

Eliaze's woorden waren vroeg, maar waar. Na haar dood begon het Vierde Rijk aan twee eeuwen van neergang tot zij in 7132 volledig in stortte. Anarchie volgde. Voor de Kerk was het een teken dat zij weer op de voorgrond moest treden, hoewel er hevig verzet was door de volgelingen van Sidharte. Kardinaal Megadelane bracht in 7213 een volledige verzoening met Baus Huparktia tot stand en corrigeerde de sterkste afwijkingen van met het oorspronkelijke Ba-dom, hoewel nog veel in stand bleef. De volgelingen van Sidharte trokken zich terug. Zij weigerden een breuk te forceren want zo was hun leer niet. Megadelane zag hen niet als een bedreiging en liet hen voor wat het was. Wel stelde zij een nieuw beleid in waarin de Kerk in de toekomst geen voorkeur zou laten blijken voor een bepaalde Ba-stroming. Alleen de Vishi en de Mehamedieten zouden bestreden worden.

De Kerk begon daarna hard te werken aan de hereniging van het land en een einde aan de anarchie en het geweld. Kardinaal Teresia bracht de onderhandelingen in 7543 tot een groot succes en voerde de Landvoogdij in. Zij was in feite de grote architect van wat het Vijfde Rijk zou worden genoemd.

Menu

Get Firefox!
Deze site kan het best bekeken worden in Mozilla Firefox

Valid HTML 4.01 Transitional

Valid CSS!