De zogenoemde Kerksteden zijn plaatsen die gegroeid en ontwikkeld zijn dankzij de aanwezigheid van de Kerk. Om die reden hebben zij de in Epis Azuli bijzondere eigenschap dat zij nooit een adellijke bestuurder hebben gehad.
| Stad | Achtergrond |
|---|---|
| Eppon | De vesting Eppon werd door de Kerk uitgekozen na de verovering van Kilvendri door Epis Azuli als vooruitgeschoven post van de Kardionieke Kerk. De vesting was door de keizer gesticht als verbindingspost tussen Hidohebadri en Kilvendri. De komst van de Kerk was onverwacht, maar trok zo bevolking in deze barre regio en de keizer vond het wel best zo. De Kerk vestigde er een bisschop en al gauw was het een van de weinig populaire plaatsen. Omdat er in het zuiden van Kilvendri nogal veel koppige heidenen leefden, stuurde de Kerk er vooral fanatici heen. Nadat Bandrime in 7571 binnen de Landvoogdij onafhankelijk was geworden van Nike, besloot de hertog van Bandrime Eppon tot zijn hoofdstad te maken. Voorheen had hij veelal heen en weer gereist en geen vaste woonplaats gehad. Door deze dubbele concentratie van macht groeide de vesting gestaag uit tot een echte stad. |
| Lipaza | Lipaza was een kleine vrije stad in het koninkrijk Xinatippe. Een raad bestuurde de stad bij meerderheid. Na de verovering door Epis Azuli verzetten de burgers zich hevig tegen de onderwerping. Dit werd verergerd door een garnizoen dat afkerig was van de lokale bevolking. Al snel leidde dit tot bloedvergieten. De keizer wenste een zware straf. De Kerk vroeg de keizer clementie, nadat de priester die zij naar de plaats hadden gestuurd, hen over de situatie had verteld. De keizer stond toe, indien zij van de burgers volgzame onderdanen konden maken. De Kerk stelde een seneschalk aan, die echter clement maar streng het bestuur op zich nam. De bevolking toonde zich dankbaar, en de Kerk vond vruchtbare bodem. Dit beviel haar zo goed, en de strategische ligging van Lipaza was zodanig, dat zij besloot een kardinaal te benoemen in Lipaza. De stad groeide onder de bezielde leiding van de kardinalen sterk en ontwikkelde zich tot de belangrijkste stad van Kilvendri. |
| Selingchrisope | Sisastres, de stichter van de naar hem vernoemde kloosterorde, vestigde een plaats van heling in Selingchrisope. Hij zette hier een school op en een gemeenschap die zich wijdde aan de heling van de medemens zonder dat een vergoeding voor te vragen. Hij verkondigde dat hij op een missie van Ba was. Na zijn dood wilden zijn leerlingen de missie voort zetten in andere delen van Kilvendri en ook daar volgelingen werven. De Kerk besloot daarop de gemeenschap te verheffen tot kloosterorde. Niet veel jaren later, nadat Selingchrisope tot een kleine stad was uitgegroeid, vestigde zij hier een bisschop. Dit bisdom was de zuidwestelijke vestiging van de Kerk in Kilvendri. Selingchrisope verloor in 7421 haar status als bisdom, waarna de vorst van Nike prompt een graaf installeerde toen de Kerk er over twijfelde een opvolger te benoemen. Dit kwam doordat de hertog van Kibon die bij zijn dood in 7418 geen directe opvolger had, zijn domein bij testament had nagelaten aan de Kerk op voorwaarde dat zij Kibon tot een bisdom zouden maken. Het hertogdom van Kibon was vrij autonoom ten opzichte van Nike, zoals meer grensheren. De Kerk had snel een bisschop gezonden om een actie van de vorst voor te zijn. Door deze actie was er nu een hoge dichtheid aan kerkvorsten in het dunbevolkte Kilvendri, waardoor de Kerk na de dood van de bisschop van Selingchrisope twijfelde over een eventuele opvolging. De benoeming van een graaf voor Selingchrisope werd dan ook als een grote belediging gezien. De Kerk kon echter geen claims leggen omdat de stad wel deel uit maakte van Nike. De Kerk zocht daarna dan ook naar revange. Toen in 7496 er een hevige successiestrijd was na de dood van de hertog van Kaigina, plaatste de Kerk er een aartsbisschop, tot vreugde van de lokale bevolking, die de bloedige opvolgingsstrijd moe was. De vorst, die verschillende lastige partijen tegen elkaar uit had proberen te spelen, was woedend. Toen er tenslotte wel een hertog werd verkozen, kon deze zich niet handhaven. |
| Zandezindun | Zandezindun was het toevluchtsoord van de kardinalen die in 5650 uit Terazon werden verdreven door de nieuwe keizer Karlon I. Er was hier een groot Kardionieter klooster gevestigd dat meer leek op een vestiging van een gemeenschapsgebouw. Deze was hen door de diadoxi van Inozale geschonken. Wat eerst leek op een soort van ballingschap, veranderde al snel in een nieuw centrum van het geloof. Ver weg van de wereldlijke toestanden vonden zij hier een baken van rust waar zij een nieuwe zuiverheid vonden. Terazon was snel vergeten. Er werd dan ook een kardinaal van Inozale benoemd, vernoemd naar de landstreek waarin Zandezindun lag en waar de Kerk al snel een groeiende invloed verwierf. De regio was ook vrij dunbevolkt, dus dat maakte dit vrij eenvoudig. Later werden nieuwe kardinalen benoemd in andere steden, maar die van Inozale bleef en deze bleef de eerste onder de kardinalen de de facto leider van de Kardionieke Kerk. |
