De Kardionieke Kerk bestaat uit vier zuilen: het kardionaat, het bisdom, de kloosterordes en de Sessulische Garde. Bovenaan de kerkstructuur bevindt zich de Kerkraad waar de kerkvoogden deel uit van maken. Hiertoe behoren de kardinalen, de (aarts)bisschoppen, en de grootmeesters van de kloosterordes. De Sessulische Garde heeft geen inspraak in het bestuur van de Kerk en heeft zodoende geen vaste vertegenwoordiger. Alleen in bijzondere gevallen is de Kapitein-Generaal aanwezig, maar hij heeft dan alleen een advizerende rol en geen stemrecht.
Het kardionaat
De kardinalen beheren de Kerk als geheel en houden zich niet direct bezig met de gelovigen. Elke kardinaal heeft gewoonlijk een adviesraad, de Paleiun, ter ondersteuning van zijn dagelijkse werkzaamheden en ter vervanging van hemzelf wanneer hij afwezig is. De Paleiun bestaat maximaal uit vijf onotzale die vrij benoemd mogen worden door de kardinaal. Elke kardinaal wordt verder ondersteund door een secretariaat dat geleid wordt door een xuixte, de zogeheten Schrijver van de Kerk. De xuixte is de tussenpersoon voor alle informatie die de kardinaal en de onotzale nodig hebben en verzorgt ook hun overige communicatie. De xuixte heeft zodoende een belangrijke vertrouwenspositie.
Dit is de naaste organisatie van de kardinaal. Direct onder de kardinalen bevinden zich de vier hogepriesters van Ba, de xuimaxaizte. Dit is een bijzondere oeroude positie. De xuimaxaizte draagt zorg een van de vier antieke tempels in Terazon en zorgt ervoor dat de oude rituele en traditie bewaard worden. Na de grootmeesters van de kloostorde is de xuimaxaizte de hoogste vertegenwoordiger van de Kardionieke Kerk.
De vijf kardinalen beheren een aantal zogeheten Ministeries van de Kerk. Deze zijn 16 in getal en als volgt ingedeeld:
| Kardionaat | Ministerie |
|---|---|
| Zandezindun | Interne Zaken |
| Kerkrecht | |
| Kloosterordes | |
| Bisdommen | |
| Universiteit van Zandezindun | |
| Misa | Externe Zaken |
| Kerkbibliotheek | |
| Universiteit van Misa | |
| Kerkmusea | |
| Raneken | Kerkleer |
| Kerkarchief | |
| Priesteropleiding | |
| Xunanendun | Kerkfinanciën |
| Kerkdomeinen | |
| Eliasar | Sessulische Garde |
| Missionarissen |
Dit zijn allen zaken die niet door een bisschop of een andere kerkvoogd afzonderlijk beheerd kunnen worden. De bisdommen, de kloosterordes en de Sessulische Garde horen op zich ook onder deze ministeries, maar deze zijn zodanig zelfstandig dat ik ze apart behandel. Elke kardionaat richt zich op enkele specifieke ministeries. De afzonderlijke ministeries van de Kerk worden gewoonlijk bestuurd door een onotzale van het verantwoordelijke kardionaat. Omdat er maar 2 kerkuniversiteiten zijn worden deze apart beheerd in plaats van gezamenlijk.
Het bisdom
De (aarts-)bisschoppen besturen de dagelijke beslommeringen van de gewone gelovigen. Net als de kardinalen worden de bisschoppen bijgestaan door een Paleiun en een secretariaat geleid door een xiuxte. Elk bisdom heeft daarnaast de beschikking over een seneschalk. Deze beheert de financiën en wereldlijke zaken van het bisdom waar dit geen religieuze zaken betreft. Binnen een bisdom is de positie van seneschalk dus erg belangrijk. De seneschalk heeft zijn eigen organisatie die hij grotendeels onafhankelijk in beheer heeft.
Het bisdom houdt zich gewoonlijk bezig met vier zaken:
- De landerijen van de Kerk in het bisdom
- De priesters in het bisdom
- De kerkscholen in het bisdom
- Het beheer van de kerken en tempels
Dit laatste betreft het onderhoud en eventuele nieuwbouw, en dat de kerken en tempels niet verwaarloosd worden door de priester en zijn gemeenschap. De Kerk heeft vaak eigen grondgebied die het, indien het geen deel is van een klooster, meestal verpacht aan boeren.
Afhankelijk van de omvang van het grondgebied wordt een gouverneur, in kerkelijke termen een latoxi, benoemd. Deze functioneert als bestuurder van de pachters en dorpen in het gebied. Dit gebeurt vooral in de kerkelijke bondslanden waar de adel in omvang afneemt en er geen apaime of epxi zijn die deze taken over kunnen nemen. De Kerk kan zelf namelijk niemand in de adelstand verheffen.
In zeer dunbevolkte en afgelegen gebieden wordt een atoxar, aangesteld een militair gouverneur, die over een garde beschikt om de orde te handhaven en de grenzen te beschermen. Voorbeelden zijn Calmemuni, Kibon en Ulpe.
De kloosterorde
Elke kloosterorde wordt geleid door een grootmeester, de licatxi. Deze heeft de beschikking tot een secretariaat en een seneschalk voor de financiën van de orde. Per orde verschilt het nogal wat de grootmeester aan naaste ondergeschikten heeft. Degenen die eenvoud nastreven leven meestal tussen de kloosterlingen.
Onder de licatxi staat de kloostermeester, de licatun, de leider van een kloostergemeenschap. Gewoonlijk is er voor elke vrouwelijke en mannelijke gemeenschap een aparte licatun. De licatun geeft leiding aan de kloosterlingen, het beheer van het kloosterdomein en eventuele priesters in het kloosters. Dit laatste is verschillend per klooster. Grote kloosters hebben vaak eigen priesters voor de kerkmis, in kleine gemeenschappen doen de kloosterlingen of de licatun het vaak zelf. Het hangt ook af van het karakter van de gemeenschap.
De Sessulische Garde
De structuur en indeling van de Sessulisch Garde staan beschreven in hun eigen sectie. Als militaire organisatie heeft zij ook weinig gemeen met de reguliere kerkzaken.
