1. Ontstaan
Aigastun Agostinun (6314-6398) was een priester afkomstig uit het oosten van Kascamandri. Hij studeerde in Misa en vond daar ook emplooi. Hij was zeer begaan met educatie en de toestand van de kinderen uit de lagere standen. Niet iedereen wilde priester worden maar door kennis van lezen, schrijven en rekenen kon men zich ontworstelen uit haar klasse. Samen met een aantal gelijkgezinden startte hij in 6338 een open school waarbij het resultaat zou leiden tot terugbetaling van de opleiding. Natuurlijk moest zich dit eerst bewijzen en het duurde tien jaar voor de eerste leerling had weten door te zetten en zijn dankbaarheid toonde. Een deel van de eerste leerlingen trad toe tot de Kerk zodat deze daar op die wijze ook profijt van had. Agostinun was overtuigd van zijn gelijk en werkte hard door. Tegen 6370 had de kerkschool van Misa zich definitief gevestigd en in andere steden begon men zijn voorbeeld te volgen.
Gestaag breidde het aantal kerkscholen zich uit. De docenten uit verschillende steden besloten meer samen te werken om tot betere lesmethoden en -materiaal te komen. Het was op dat moment dat de Kerk besloot dat er teveel wildgroei plaats vond. De kerkscholen waren een prachtige vondst en men zag hierin een nieuwe tak van de Kerk naast die van de Mezunieten en de Kardionieten. Het moest dus een kloosterorde worden. Over de naam was geen twijfel en in 6429 was de Orde van Agostinun een feit. Men koos voor zijn achternaam omdat men hem altijd zo noemde of meester Agostinun.
De Orde van Agostinun dankt haar omvang vooral aan de hoge bijdrage die de orde levert aan de kerkscholen. Haar kloosters vindt men dan ook vooral in of aan de rand van steden opdat hun scholen voldoende kunnen renderen.
De Agostini zijn meer de filosofen en houden zich bezig met de studie van de kerkhistorie en -stromingen wanneer zij niet bezig zijn met lesgeven. De Agostini zijn graag geziene gasten omdat zij vaak goede sprekers zijn met interessante ideeën. Wanneer de Agostini reizen zijn er weinig huishoudens die hen onderdak weigeren. Veelal worden zij juist uitgenodigd.
2. Leefregels
De Orde van Agostinun is gesloten van aard. Hun kloosters zijn een baken van rust en bezinning. Gasten zijn er voornamelijk op uitnodiging. Desondanks staat het kloosterlingen vrij om te reizen. Dit ter bevordering van de kennisontwikkeling. De kloosterlingen zijn ook niet vast gebonden aan een klooster en staan vrij om van klooster te wisselen.
Zowel mannen en vrouwen leven in een klooster, maar zij slapen wel gescheiden. Er zijn kinderzalen voor eventuele nakomelingen. Deze worden gezamenlijk opgevoed. De orde accepteert wezen en ongewenste kinderen, maar gaat niet actief naar hen op zoek.
De kloosters hebben geen landerijen voor het eigen levensonderhoud. Sommige kloosters op het platteland hebben wel wat grond waar kloosterlingen wel wat verbouwen maar dat is meer ter ontspanning. Vaak wordt de grond ook gebruikt voor het groeien van geneeskrachtige kruiden.
De Agostini besteden relatief weinig tijd aan devotie. De meesten zijn elke dag actief al leraar in de scholen en zij die dat niet doen houden zich bezig met de organisatie, administratie en het lesmateriaal. Sommige kloosters houden zich ook bezig met heling. De avond wordt gewoonlijk besteed aan studie of discussie.
De orde kent geen regels van eenvoud of armoede. Eigendommen zijn niet verboden maar zijn in principe gedeeld bezit. De kloosterlingen wordt gestimuleerd hun interesses te verdiepen en uit te breiden. Deze kennis kunnen zij dan delen met de anderen. Het opbouwen van wetenschappelijke collecties is normaal. Een ontvangen persoonlijke gift voor verleende werkzaamheden mag men zelf houden. Bij overlijden valt alles toch toe aan de orde.
3. Organisatie
De orde heeft haar kapittel in Misa en dit is ook de zetel van de grootmeester. Het is om deze reden dat de kerkelijke universiteit en bibliotheek hier zijn gevestigd. De grootmeester beschikt over een uitgebreide staf met een seluze en een secretariaat waarmee hij de administratie van de orde beheert. De grootmeester benoemt de kloostermeesters. De kloostermeesters besturen elk een klooster en benoemt oversten om hem bij te staan. De kloostermeester opereert vrijwel zelfstandig.
De orde heeft een traditionele indeling. De grootmeester wordt ondersteunt door een seluze en een secretariaat. Hij is veel op reis en bezoekt daarbij gewoonlijk andere kloosters van de orde. Elk klooster wordt geleid door een kloostermeester en elk onderdeel wordt geleid door een overste. Er zijn enkele priesters voor het verzorgen van de missen. Omdat de priesters niet de tijd hebben voor de reguliere taken vullen zij deze op met verschillende kleine karweitjes of assistentie van de kloostermeester.
De Agostini zijn redelijk politiek actief binnen de Kerk. Zij houden zich erg bezig met godsdienstwetenschap en andere onderwerpen en worden gezien als de intellectuelen binnen de Kerk. Zij dienen dan ook vaak als onotzale en zij worden incidenteel verkozen als bisschop of kardinaal omdat zij over een goede kennis van zaken beschikken.
De Agostini fungeren regelmatig als raadgever van edelen en andere bestuurders en hebben daar een vaste positie in de bijbehorende organisatie. Dit gebeurt altijd op verzoek en kan op elk moment beëindigd worden. De kloosterling kan op elk moment zelf ook terug treden. Er wordt dan een vervanger gestuurd.
4. Het klooster
De kloosters van de orde zijn opgezet volgens de standaardindeling waarbij er meestal geen extra gebouwen zijn voor het eigen onderhoud omdat zij gewoonlijk nabij of in steden zijn gevestigd. De kloosters gelden dan ook als compact. Het klooster heeft slechts een beperkt aantal gastenkamers omdat het klooster in principe gesloten is voor buitenstaanders. Het enige semi-publieke deel van het klooster betreft de gewoonlijk uitgebreide bibliotheek en een schrijfzaal waarover elk klooster beschikt. Deze is semi-publiek omdat elk klooster beschikt over schoolgebouwen waarin zij kinderen onderwijs geven op basis van leeftijd.
Vanwege het wetenschappelijke karakter van de orde hebben de meeste kloosters ook een apotheek en een ziekenzaal. Deze zijn echter van een veel kleinere schaal dan die van de Orde van Sisastres. De Orde van Agostinun neemt slechts beperkt zieken op en dit gebeurt alleen als er geen klooster van Sisastres nabij is of deze overbelast is. Het eerste gebeurt vaker omdat de Orde van Agostinun veel talrijker en wijder verbreid is.
5. Bestaan
De weinige landerijen die de orde bezit worden vrijwel altijd verpacht omdat de monniken zich met andere taken bezig houden dan handarbeid. Voor het levensonderhoud wordt echter grotendeels voorzien door giften, meestal in de vorm van ‘terugbetalingen’ voor het verkregen onderwijs of voor private opdrachten. Ook voor hun werk als genezers en ziekenopvang ontvangen zij vaak giften. De orde wordt, ondanks het beperkte aantal landerijen, gezien als rijk.
6. Omvang
De Agostini behoren tot de populair ordes, vooral vanwege de vrijheid tot studie en het ontbreken van fysieke werkzaamheden of de lange tijdsduur die aan devotie wordt besteed.
