1. Ontstaan
De Orde van Kardion komt voort uit de Kardionitische stroming binnen de Kerk. In feite was dit een oerconservatieve gematigde stroming die zich verzette tegen de politieke (Mezunitische) en de volkse (Jezonitische) stromingen en voorkeur gaf aan een middenweg en conflicten uit de weg ging. Het was deze stroming die een totale tweedeling binnen de Kardionieke Kerk voorkwam.
Tijdens de revolutie van Visha in 5964 sloten vele van de zogeheten Kardionitische stroming zich bij de hare aan. Visha vreesde het verdwijnen van een neutrale factie binnen de Kerk die de interne stabiliteit kon bewaren en voor iedereen een acceptabele tussenpersoon was. Zij stelde daarom voor om de Kardionieten te organiseren in een nieuwe brede kloosterorde waartoe in feite alle religieuze gemeenschappen behoorden die geen speciale leefregels had of zich aan een bepaalde stroming wilden binden. Zij noemde de orde naar Kardion (4329-4397), de stichter van de Kardionieke Kerk met de insteek dat zij zich naar de Kerk als geheel relateren en niet naar een stroming.
De vorming van de orde in 5967 betekende een scheuring binnen de stroming. De kloosterlingen, die een pakket taken van Visha toegewezen hadden gekregen, kregen nu een aparte status en konden zich sterk onderscheiden. De stroming zelf verloor houvast. Een deel was al aan het opgaan in de Vishi en haar hart en organisatie was een kloosterorde geworden. Wat hiertussen zat verloor haar bijzondere binding waardoor de stroming binnen enkele eeuwen verdween.
Tot het takenpakket van de Kardionieten behoort de opleiding van priesters. De stroming speelt hierbij geen rol en de opleiding heeft dan ook een neutraal karakter. Verder houden de Kardionieten zich bezig met de correcte interpretatie van het Boek van Ba en hoe de boodschappen verkondigd moeten worden, zoals het leermateriaal dat missionarissen gebruiken. In tegenstelling tot de Agostini filosoferen de Kardionieten niet, maar discussiëren over wat vastgesteld moet worden. Zij zijn de uitvoerende tak van de Kerk. De justitiële kennis van de orde is zodanig dat de leden frequent om advies of bijstand gevraagd wordt door burgers die zich geen jurist kunnen veroorloven.
De Kardionieten spelen vaak de rol van raadsman bij leden van de Kerk die zijn aangeklaagd door de Mezunieten. De Orde van Kardion draagt soms ook leraren bij aan de kerkscholen.
De kloosters van de orde zijn wijd verbreid over Epis Azuli, maar minder in afgelegen gebieden en vaker in of vlakbij steden. Vaak beschikken zij over huizen en leven zij midden tussen de gemeenschap.
2. Leefregels
De Kardionieten hanteren de standaardregels voor kloostergemeenschappen. Mannen en vrouwen leven samen in hetzelfde klooster maar slapen gescheiden. Eventueel nageslacht wordt opgevoed in kinderzalen. De orde is actief in het zoeken naar wezen en zendt kloosterlingen uit om in plaatsen waar geen klooster in de buurt ligt ongewenste wezen of kinderen kan vinden.
Er is geen regel voor eenvoud. Dit is een keuze die een kloosterling zelf kan maken. Al teveel weelde wordt als ongepast beschouwd maar vooral in de hogere rangen, bij zij die politiek actief zijn en onder hen die dienen als adviseur beschikken deze Kardionieten over een hoge standaard van leven die van vele gemakken is voorzien.
Hoewel een Kardioniet verbonden is aan een klooster kan hij in andere plaatsen resideren. Het vele reizen en de talrijke verplichtingen worden dan ook als excuus gebruikt voor betere kleding en het bezit van allerlei attributen.
Het kloosterleven kent een vast dagpatroon met een ochtend-, middag-, en avondmis. Tussendoor verrichten de kloosterlingen activiteiten voor het klooster of brengen hun tijd door met studie of bidden. De kloostermeester zorgt ervoor dat iedereen een bijdrage levert.
3. Organisatie
De Orde van Kardion heeft haar kapittel en een omvangrijk klooster in Zandezindun. Hier zetelt ook hun grootmeester en zij is daardoor de enige orde die hun grootmeester in de kerkelijke hoofdstad heeft gevestigd. De grootmeester reist echter veel en bezoekt daarbij zoveel mogelijk Kardionitische kloosters. De grootmeester beschikt over een uitgebreide staf met een seluze en een secretariaat waarmee hij de administratie van de orde beheert. De grootmeester gekozen door de kloostermeesters.
Raneken is de tweede stad van de orde omdat hier het centrum van de priesteropleiding is gevestigd. Dit betekent niet dat alle priesters hier worden opgeleid, maar dat de docenten hier hun training krijgen. Ook hier draagt de orde zorg voor. Daarnaast bevat Raneken een belangrijk centrum voor de studie van de kerkleer waar de orde ook zorg voor draagt. Het is daarom verrassend dat de orde hier haar kapittel niet heeft, maar naar verluidt wilde men in het centrum van het kerkelijke bestuur zitten en werd pas later besloten om de priesteropleiding naar Raneken te verplaatsen.
De grootmeester benoemt voor elk klooster de kloostermeester. Een Kardionitisch klooster heeft geen vaste kloosterlingen. Een deel van de kloosterlingen draagt gewoonlijk bij aan de activiteiten van de orde en men reist frequent naar andere kloosters om de gewenste of benodigde mensen bij elkaar te brengen. De kloostermeester beheert zodoende puur het klooster en in mindere mate de kloosterlingen. Hij kan wel veranderingen aanbrengen in zijn staf of favorieten meenemen naar zijn nieuwe positie. In dat opzicht lijkt de orde veel op die van de Mezunieten, maar het ledenbestand van de Kardionitische kloosters fluctueert veel minder omdat het maken van carrière geen vast onderdeel is. De kloosterling die dat wil kan hiervoor kiezen. Velen houden echter vast aan één klooster.
De huizen van de orde worden niet beheerd door een kloostermeester maar door een huismeester. De status van een huismeester wisselt nogal per locatie. Sommigen staan gelijk aan een kloostermeester, anderen zijn de mindere van een Priester. De machtige huismeesters hebben dan ook stemrecht bij verkiezingen. Daarvoor is deze aangewezen door de grootmeester en een meerderheid van de kloostermeesters.
Net als de Mezunieten hebben de Kardionieten zogeheten Priesters van Kardion in als aparte rangorde boven de gewone kloosterling. De Priesters zijn veel op reis en politiek actief of dienen als adviseurs. Binnen de Priesters is geen rangorde hoewel de status kan verschillen op basis van de positie die de Priester bekleedt. De meeste Priesters wonen in de huizen van de orde en zijn dus weinig te vinden in kloosters.
De gewone kloosterlingen kunnen op elk moment besluiten Priester te worden. Andersom kunnen Priesters op elk moment een stap terug doen en een gewone kloosterling te worden. Gewoonlijk is dit uit een behoefte aan rust en herstel.
Naast de Priesters van Kardion en de gewone kloosterlingen beschikt elk klooster over een of meerdere priesters die de missen verzorgen en de algemene religieuze verplichtingen organiseren.
4. Het klooster
Het zogeheten standaard klooster is gemodelleerd op de kloosters van de Orde van Kardion. Desondanks is er binnen de orde redelijk wat variatie omdat sommige kloosters zelfvoorzienend zijn en anderen al hun grond verpachten. In een aantal steden beschikt de orde over huizen waar dus de traditionele indelingen afwezig zijn. In de huizen zijn ruimtes ingericht die voorzien in het nabootsen van de dagindeling van een klooster.
Alhoewel de kloosters van Kardion gelden als de standaard bevatten de kloosters gebouwen die niet standaard zijn. De Orde heeft als taak alle priesters op te leiden en om die reden is er gewoonlijk een extra vleugel die dienst doet als seminarie. Niet alle kloosters hebben een seminarie omdat anders de spreiding te groot is met te kleine klassen.
Omdat de leerling-priesters niet behoren bij de orde en tot elke stroming kan behoren is zijn er aparte slaapzalen voor hen, voor zowel mannen als vrouwen. Voor de opleiding bevat de vleugel ook leslokalen. Gewoonlijk is er een grote gedeelde bibliotheek in het klooster waar zowel kloosterlingen en leerling-priesters studeren.
Het klooster bevat verder een schrijfzaal en als er een seminarie gevestigd is twee zodat de kloosterlingen en de leerling-priester gescheiden van elkaar kunnen werken.
In de noordelijke regio’s bezitten de kloosters vaak ook een bierbrouwerij.
De kloosters van Kardion behoren door al deze toevoegingen tot de grootste in Epis Azuli. Vanwege de leerling-priesters komen er ook vaker gasten om familieleden of vrienden in het seminarie te bezoeken.
5. Bestaan
De landelijke kloosters voorzien veelal zelf in hun levensonderhoud, maar de orde beschikt over vele en uitgestrekte landerijen die zij gewoonlijk verpachten. Dit levert zodanig veel op dat de orde wordt gezien als vrij rijk, maar de orde besteed haar rijkdom aan veel nuttige projecten of ter ondersteuning van de Kerk. De Kardionieten worden soms gezien als de schatkist van de Kerk.
De orde ontvangt ook veel giften. Deze komen regelmatig van gasten die in hun kloosters verblijven. Ook krijgt zij giften voor bemiddeling in conflicten.
5. Omvang
De Orde van Kardion behoort tot de grote kloosterordes. De Kardionieten hebben een centrale plek en een actieve rol binnen de Kerk.
