Epis Azuli

Encyclopedia - De Orde van Pheranxesci

1. Ontstaan

De Kardionieke Kerk kende in de 66e eeuw vier kloosterordes. Drie daarvan besteden hun tijd maar weinig in hun klooster zelf en waren erg actief binnen de Kerk, waarvoor zij verschillende taken uitvoerden. De vierde vestigde haar kloosters in afgelegen gebieden en de kloosterlingen leefden gescheiden naar geslacht en hanteerde het celibaat. Er onstond een behoefte naar een eenvoudige gemeenschap waar men op normale wijze zich kon wijden aan een bestaan gericht aan Ba.

In 6537 vormde Asese Pheranxesci (6502-6567) op het platteland in het westen van Kepheramondri een religieuze gemeenschap waar mannen en vrouwen samen leefden. Pheranxesci was het enige kind van een hereboer en besloot haar eigen land voor haar doel te gebruiken. De leden van de geemnschap hadden wel aparte slaapzalen, maar deden de activiteiten gezamenlijk. Tussen de twee slaapzalen bevonden zich zogeheten kinderzalen. Hier werden de kinderen van de kloosterlingen gezamenlijk opgevoed. Pheranxesci richtte zich daarnaast zeer op de opvang van wezen en de bestrijding van armoede. Zo kregen zij een goed bestaan toegereikt. Ook was de gemeenschap gastvrij en waren reizigers welkom om bij hen te overnachten. Hun leefregels leken veel op die van de Kardionieten, maar zonder het takenpakket en de uitgebreide politieke activiteiten.

De gemeenschap was erg succesvol, maar de Kerk twijfelde over de leefregels en of de zogeheten Pheranxescieten niet beter onder de Kardionieten konden worden geplaatst. Uiteindelijk gebeurde het omgekeerde: de Kardionieten vonden hun eigen orde te breed van opzet. Teveel verschillende gemeenschappen waren aan hun orde toegevoegd. Zij wilden liever zoveel mogelijk kloosters die zich wilden wijden aan de religieuze taken die zij vervulden binnen de Kerk zodat zij een eenduidig beleid konden vormen. Nu waren er teveel geluiden. De Kardionieten stelden voor om deze afwijkende Kardionitische kloosters in een aparte kloosterorde te plaatsen. De naam vormde vooralsnog een probleem. Elk klooster kende een eigen stichter. Asese Pheranxesci was echter een bekende naam terwijl niemand de stichters van de Kardionitische kloosters nog kende. Om de herkenbaarheid te vergroten werd daarom in 6592 besloten om de kloosters binnen de nieuwe Orde van Pheranxesci te plaatsen.

De nieuwe kloosterorde kende hierdoor directe een serieuze omvang, want de Orde van Kardion was hiervoor met afstand de grootste orde geweest. Men sprak af dat de kloosters dicht bij het volk moesten staan maar ook niet direct beïnvloedbaar moesten zijn. De kloosters van de orde zouden zich dus niet in steden of in afgelegen gebieden gevestigd worden. De kloosters werden dan ook snel populair onder reizigers. Men was er minder stijf dan de Kardionieten, die daarnaast enigszins opdringerig waren met het geloof.

2. Leefregels

De Pheranxescieten hanteren de standaardregels voor kloostergemeenschappen. Mannen en vrouwen leven samen in hetzelfde klooster maar slapen gescheiden. Hoewel zij gescheiden leven zijn onderlinge relaties gewoon. Eventueel nageslacht wordt opgevoed in kinderzalen. De orde is actief in het zoeken naar wezen en zendt kloosterlingen uit om in plaatsen waar geen klooster in de buurt ligt ongewenste wezen of kinderen kan vinden.

Hoewel de leden een gelofte van eenvoud en armoede doen en afstand doen van hun wereldse goederen genieten zij veel vrijheid in hun doen en laten. De traditionele gezangen over de dag en de dagelijkse missen vormen het fundament maar verder kunnen de monniken en nonnen zelf hun dagelijkse taken invullen. Om zelfvoorzienend te kunnen zij is er wel een taakverdeling waarbij de kloosterlingen hun voorkeuren kunnen uitspreken. Minder favorieten taken worden verdeeld over zoveel mogelijk kloosterlingen. Van alle ordes lijkt een klooster van de Pheranxescieten het meeste op een religieus dorp.

3. Organisatie

De orde heeft haar kapittel gevestigd is Raneken en beschikt hier over een klein klooster. Als enige van de vier kapittels in Raneken is deze ook de zetel van de grootmeester. Degene die op deze positie wordt benoemd moet zich dan ook in Raneken vestigen.

4. Het klooster

De kloosters hebben een traditionele indeling met veel bijgebouwen voor allerlei ambachten en werkruimtes om de gemeenschap te voorzien in haar levensonderhoud. In de noordelijke regio’s zijn er vaak bierbrouwerijen. Sommige kloosters nabij steden beschikken over een klein schoolgebouw waar een willekeur aan onderwijs gegeven wordt. Dit is echter veel minder georganiseerd dan de Orde van Agostinun.

5. Bestaan

De kloosters hebben vaak grote landerijen die deels verpacht worden en deels zelf worden bewerkt. Overschotten worden meestal uitgedeeld aan de armen of behoeftigen.

5. Omvang

De Pheranxesci behoren tot de meer omvangrijkere ordes en wordt gezien als de meest populaire van de gewone ordes die geen bijzondere taken of karakteristieken hebben.

Menu

Get Firefox!
Deze site kan het best bekeken worden in Mozilla Firefox

Valid HTML 4.01 Transitional

Valid CSS!