1. Ontstaan
In het midden van de 72e eeuw werd Kilvendri verstoord door een interne machtsstrijd tussen de vorsten. De jonge priester Vitalis Sisastres (7130-7201) vergezelde in 7151 zijn leermeester die rond reisde om hulp te geven aan de gewonden die dat zelf niet konden bekostigen. Ook waren er vele zieken door slechte omstandigheden in de legerkampen en de belegerde steden. Toen zijn leermeester onverwacht overleed zette Sisastres zijn werk voort. Hij verzamelde tijdens zijn reizen volgelingen en hij bezocht niet alleen slachtoffers van de oorlog maar behandelde onderweg ook normale zieken in dorpen waar geen arts was of men die niet kon betalen. Sisastres leidde zijn volgelingen zelf op en stuurde ze na verloop van tijd zelf op pad.
Een groot probleem bij het rondreizen was dat er weinig tijd was voor langdurige behandelingen. Ook was er altijd een tekort aan helende kruiden en ruimtes waar alle voorzieningen had om operaties uit te voeren.
In 7174 vestigde hij zich daarom in het stadje Selingchrisope waar een weldoener van hem woonde. Selingchrisope lag redelijk centraal en was goed bereikbaar, terwijl het aan de rand van de bergen lag en in een regio lag waar veel kruiden gevonden kon worden en de lucht zuiver was. Hier bouwde hij in rap tempo een religieuze gemeenschap op die zich wijdde aan de heling. Hij vroeg hiervoor geen betaling en leefde van giften. Al snel werd zijn gemeenschap een belangrijk en beroemd centrum van de geneeskunst. Sisastres verloochende zijn eigenlijke beroep niet en een belangrijk onderdeel van het helingsproces was een vast dagpatroon voor helers en zieken waarin het geloof werd beleden.
Zoals altijd keek de Kerk eerst of de gemeenschap het overlijden van haar stichter kon overleden. Sisastres had echter een goede organisatie opgezet en zijn dood had geen gevolgen. Al in 7210 werd de gemeenschap officieel tot klooster bestempeld die als naam de Orde van Sisastres kreeg. Het doel van de Kerk was om meer van dit soort gemeenschappen te stichtten in heel Epis Azuli, dat door wetteloosheid en onrust werd geteisterd. Het voorzien in heling zou de bevolking dankbaar maken en een sterkere binding met de Kerk creëren.
De Orde van Sisastres richt zich puur op genezing en vraagt van haar leden om zich in oorlogsgebieden of haarden van epidemieën te begeven. Deze toewijding maakt dat de orde niet erg omvangrijk is maar wel een hoge status in de samenleving heeft, omdat er zonder voorwaarden hulp wordt geboden. Wel wordt na goede afloop verwacht dat de hulp wordt terugbetaald, maar een verplichting is het niet.
De kloosters zijn zowel in steden als op het platteland te vinden. Kloosters zijn meestal in plaatsen waar heling gevonden of geboden kan worden. De steden Veluzon en Selingchrisope zijn belangrijke centra van de orde waar zij een grote aanwezigheid hebben.
Bij epidemieën of langdurig zieken vangt de orde de zieken op indien mogelijk. Zij beschikken hiervoor over verschillende ziekenzalen. De kloosters zijn vaak gevestigd op locaties die geschikt zijn als kuuroord, maar hierbij is het wel vereist dat deze zich nabij steden of voldoende bewoning bevindt. De orde vestigt geen kloosters in afgelegen gebieden omdat zij dan niet aan hun taken kunnen voldoen.
2. Leefregels
De Sisastresi hanteren de standaardregels voor kloostergemeenschappen. Mannen en vrouwen leven samen in hetzelfde klooster maar slapen gescheiden. Eventueel nageslacht wordt opgevoed in kinderzalen. Zij vangt echter geen wezen of ongewenste kinderen op en als dit gebeurt is dit van tijdelijke aard en worden deze doorgestuurd naar nabije kloosters die dit wel doen. Er zijn geen regels voor eenvoud of armoede, maar elk klooster kan zelf bepalen waartoe zij behoefte voelt. Desondanks wordt luxe vermeden doordat alle extra inkomsten die de orde verwerft direct geïnvesteerd wordt in de ziekenzorg of om een ander klooster van de orde te helpen. In principe zijn er altijd meer voorzieningen nodig en medische boeken en gereedschappen moeten regelmatig vernieuwd worden.
Net als de Orde van Agostinun is de Orde van Sisastres gericht op studie en dan vooral op de geneeskunst. Een kandidaat moet over de toewijding beschikken om zich altijd en overal in te zetten voor de zieke of gewonde medemens. De enige discussie die plaats vindt binnen de orde is over medische technieken. Zij staan dan ook open voor reguliere artsen die hun kennis willen verbreden of kennis willen uitwisselen. De orde verzamelt medische werken uit alle gebieden van Thalassa, vertaalt en kopieert deze en verspreid ze weer over de andere kloosters.
De kloosterlingen gaan regelmatig op pad om behoeftigen ter plaatse te helpen. Gewoonlijk wordt het bereik beperkt door de aanwezigheid van een andere klooster van Sisastres. Soms wisselt een kloosterling van klooster, bijvoorbeeld doordat de andere een tekort heeft aan ervaren artsen.
3. Organisatie
De orde heeft haar kapittel gevestigd in Veluzon en beschikt hier over een groot klooster. Het is ook de zetel van de grootmeester. De grootmeester beschikt over een uitgebreide staf met een seluze en een secretariaat waarmee hij de administratie van de orde beheert. De grootmeester benoemt de kloostermeesters. De kloostermeesters besturen elk een klooster of een huis en benoemt oversten om hem bij te staan. De kloostermeester opereert vrijwel zelfstandig. Dit is anders dan bijvoorbeeld de Ordes van Mezun en Kardion waar de huizen niet beheerd worden door een kloostermeester en de status van de zogeheten huismeester verschilt per locatie. De Orde van Sisastres maakt dat onderscheid niet. Een huis is even belangrijk als een klooster.
4. Het klooster
De kloosters zijn opgebouwd volgens de traditionele indeling. Vanwege het karakter van de orde is er altijd een ziekenzaal en een apotheek. Landelijke kloosters beschikken soms over een kuuroord. Verder heeft de orde een bibliotheek die vooral gericht is op de geneeskunst.
De orde beschikt ook over huizen in steden. In de huizen zijn ruimtes ingericht die voorzien in het nabootsen van de dagindeling van een klooster. De huizen zijn gewoonlijk ruimer van opzet omdat ze ook over ziekenzalen en een apotheek beschikken.
5. Bestaan
Voor haar levensonderhoud wordt een klooster vooral voorzien door giften. De kloosters in of nabij steden kunnen zich vrijwel geheel daarmee voorzien doordat de mensen gemiddeld rijker zijn en er meer ziektes en ongelukken voorkomen. De kloosters in meer landelijke gebieden hebben gewoonlijk ook landerijen. Deze verpachten zij geheel waarmee zij gewoonlijk meer dan voldoende aanvulling vinden voor de giften.
