Epis Azuli kent een verlichte vorm van slavernij. Na initiële afschaffing bij de vorming van het Vijfde Rijk ontstond het oorspronkelijk weer doordat mensen hun schulden niet konden afbetalen. Bankroet achtte men een slechte oplossing. Om de schulden af te betalen werd een contract opgesteld van haalbare duur waarbij de schuldhebbende in dienst kwam van de eiser en diens gehele financiën onder het beheer van de eiser kwam. De schuldhebbende werd wel betaald, maar kreeg hier niets van. De eiser voorzag in zijn minimale levensonderhoud. Om zijn schuld terug te betalen moest hij, zolang het niet vernederend of levensbedreigend was, elke taak uitvoeren die de eiser hem op droeg. De snelheid van afdracht is wel afhankelijk van de aard van de taak. Vrije tijd kreeg de schuldhebbende naar goeddunken van de eiser. De slaaf moest niet alleen alles terugbetalen. In het contract werd een overschot meegerekend dat op een speciale rekening kwam. Dit opdat de slaaf na voltooiing van zijn contract niet armoedig en berooid zou zijn, maar over voldoende geld zou beschikken om een minimaal nieuw bestaan op te bouwen. Dit bedrag wordt elke 5 jaar opnieuw vastgesteld door het Ministerie van Arbeid, alsmede de basisvoorwaarden van een contract. Het Ministerie van Arbeid heeft vele inspecteurs in dienst om de werkzaamheden van de slaven te controleren en eventuele correcties op het contract vast te stellen. Elke slaaf heeft het recht om inspectie aan te vragen bij het Ministerie.
Kinderen die worden geboren uit een relatie tussen 2 slaven worden altijd vrij geboren. De eiser is verplicht het kind op te voeden, maar de kosten hiervan worden toegevoegd aan het contract. Kinderen die geboren zijn voor de slavernij van hun ouders, moeten bij familie of vrienden worden ondergebracht. Anders worden zij naar een weeshuis gestuurd.
De verplichting tot opvoeding heeft geleid tot vrijwillige slavernij van arme ouders die een goed bestaan voor hun kind wilden. Zij zijn dan permanent in dienst. Sommigen kiezen voor slavernij om armoede te ontlopen. Pas op hoge leeftijd kunnen zij zich vrij kopen (als het contract nog niet afgelopen is) en kunnen zij nog enigszins rentenieren. Slaven die niet meer in staat zijn hun contract uit te dienen, indien het niet bewezen opzettelijk is, krijgen hun levenskosten vergoed door de eiser, maar zij blijven wel slaaf in de technische zin. Deze wet is om te voorkomen dat de eisers de slaven mishandelen of opzettelijk kwaad doen.
