Na de dood van Jezon ontbrandde hevige strijd tussen de fanatieke volgelingen van Jezon en Mezun die Epis Azuli in chaos, oorlog en verwoesting deed verworden. Het hart van Epis Azuli, Terazon, werd door beide partijen als heilig beschouwd en werd als zodanig relatief gevrijwaard van de strijd. Het was ook hier dat als eerste de orde werd hersteld. Dit gebeurde in samenwerking tussen enkele leden van de adel en de priesters die een afkeer hadden van het fanatisme van de Mezunieten en de Jezonieten. Vanuit de adel kwam de leiding in handen van Prinses Negiuene Noukasegueni Onene, een vrouw die devoot was aan Ba en carrière had gemaakt binnen de Kerk, aangezien ze als jongste dochter van de familie weinig kon bereiken binnen de familie. Ze was dan ook snel de natuurlijke verbindingspersoon tussen de Kerk en de adel. Toen Terazon in de greep kwam van hun verbond vormde Negiuene het natuurlijke compromis. Daarnaast was zij een sterke en charismatische leider. Zij was als enige in staat om krachtige leiding te geven. Aangezien de onafhankelijke kerkfactie geen bisschoppen en kardinalen bezat doordat deze dood waren of tot de Mezunitische factie behoorden, besloten zij hun eigen Kardinaal te kiezen. Zo besteeg Negiuene in 5248 de troon als Prinses-Kardinaal van Terazon en vestigde daarmee haar eigen dynastie die bijna 200 jaar over Terazon zou heersen.
Neiun IV overleed jong en zijn kinderen waren minderjarig. Zijn oom Neiun V (5419-5437) werd daarop Prins-Kardinaal. Toen hij overleed en hij alleen minderjarige kleinkinderen had was het onduidelijk wie hem nu op moest volgen. De kinderen van Neiun IV waren nu volwassen, maar er waren ook andere pretendenten. Neiun V had dit voorzien en had een speciale kiesraad benoemd van edelen en priesters. Zij waren het die de successiestrijd beslechten door een neef van het Huis, Uhuxen, tot Prins-Kardinaal te kiezen. Uhuxen was pragmatisch en vreedzaam en een stabiele keuze. De kiesraad wist zich in stand te houden als speciaal orgaan dat de Prins-Kardinaal ondersteunde. Ondertussen liep het conflict met de pretendenten van het Huis Noukasegueni Onene met de kiesraad zodanig op dat zij bij de dood van Uhuxen, devote Soern Dioniudeni tot Prins-Kardinaal kozen. Hij was gehuwd met een nicht van Neiun V en door een slepende ziekte van haar vormde hij een vervelende steek tegen de machtsbeluste pretendenten. Soern was echter al oud toen hij werd gekozen en hij overleed na enkele jaren alweer. De hieropvolgende keuze leverde weer een hevige strijd om de stemmen op welke een opmerkelijk resultaat had. Een kleindochter van Nuerune II, via een jongere dochter van haar, bespeelde de leden van de kiesraad op zodanig subtiele wijze dat zij haar concurrenten buitenspel kon zetten. Haar naam was Neyira Erigude Itiga. Zij vestigde een krachtige regering en reorganiseerde de kiesraad. Deze achtte zij een nuttig instrument, maar er moest wel voor gezorgd worden dat er een devoot en capabele Prins-Kardinaal zou worden gekozen. Zij brak ook de invloed en macht van haar eerdere concurrenten. Na haar dood was het haar schoonzoon Enkasdis Asen Jingon die gekozen wist te worden. Hij bestreed zijn concurrenten fel en op allerlei manieren. Dit om zelf een nieuwe dynastie te kunnen vestigen. Hier zou hij in slagen, hoewel het resultaat merkwaardig was: de Prins-Kardinaal werd nog wel gekozen, maar deze zou sindsdien altijd uit het Huis Asen Jingon komen.
