Voorspel
Het westen en noorden van Epis Azuli was in 5532 bezet door het Imperium Laudanum en ook delen van het midden en oosten. Alleen in het zuiden en oosten werd een soort van onafhankelijkheid gehandhaafd, maar dit gebeurde in lappendeken van kleine staatjes. De enige staat van naam was het koninkrijk Kike dat het merendeel van Xunundri omvatte en in de praktijk waren vele van deze vorstendommetjes vazalstaten van het Imperium Laudanum. Het koninkrijk Kike betrachtte zich in grote mate autonoom te gedragen, maar de dominantie van het Imperium Laudanum liet weinig ruimte voor illusies. De afhankelijkheid was groot.
Over de tijd hadden geen van de verdeelde staten gepoogd zich te verenigen. Zij waren eerder gewoon onderling te strijden en het Imperium Laudanum stimuleerde dat ook; des te minder hadden zij last van hen. In 5529 echter pleegde een jonge talentvolle generaal genaamd Edeovarde Guncaues Cununcui een staatsgreep in Hidohebadri, een van de kleinere staten, gelegen in het zuiden van Xunundri. Drie jaar besteedde hij aan een krachtige militairisatie en het sluiten van verbonden. In 5532 begon hij met een veldstocht die negen jaar zou duren. In vijf jaar veroverde hij de talloze kleine staatjes in het zuidoosten van Xunundri tot alleen Kike over bleef. Zijn nieuwe territorium was nu echter van een vergelijkbare grootte, hoewel het qua inwonertal en welvaart ver achter liep op Kike. De successen van Guncaues Cununcui trokken echter veel nieuwe soldaten aan in de hoop op macht en rijkdom en zijn leger bleef groeien. Dat van Kike was lang niet zo georganiseerd en ervaren. In twee jaar werd Kike op de knieën gedwongen.
De Koning van Kike onderwierp zich aan Guncaues Cununcui en de laatste was coulant en liet zijn familie aan de macht als zij loyaal aan hem waren en het volk van Kike aan zij zijde zouden brengen en houden.
Het Imperium Laudanum was nu wakker geschud. Zij konden geen groot leger sturen en daarnaast werden zij ook niet direct aangevallen. De veroveringen van Guncaues Cununcui werden echter wel als een dreiging gezien. Twee jaar sleepte de strijd zich voort. Meer Azuli verenigden zich onder het vaandel van Guncaues Cununcui. Zijn klasse als veldheer maakte grote indruk op het Imperium Laudanum, zeker toen hun leger vernederend door hem werd verslagen. Onderhandelingen volgden. Het Imperium Laudanum was bevreest voor opstanden in Kilvendri en Kascamandri door het succes van Guncaues Cununcui. Guncaues Cununcui was echter uitgeput door de strijd. Het Imperium Laudanum was een zware tegenstander geweest en zijn leger had zwaar geleden. Een nieuwe campagne in Kilvendri of Kascamandri waar het Imperium Laudanum sterk vertegenwoordigd was kon fataal worden voor de eenheid en het voortbestaan van zijn huidige rijk. Hij sloot dus vrede en werd een gelijkwaardige partner van het Imperium Laudanum. Van een vazalstatus was geen sprake. Zijn Azuli waren verheugd en riepen in 5541 het Derde Rijk van Epis Azuli uit en verkondigden Edeovarde Guncaues Cununcui tot Keizer. De Prins-Kardinaal van Terazon bood hem de oude hoofdstad aan als regeringszetel en de nieuwe Keizer accepteerde.
Het Derde Rijk
Eenmaal Keizer begon Edeovarde aan het verbeteren van de eenheid in het Derde Rijk. Al zijn bondgenoten bezaten echter een grote mate van autonomie en het was moeilijk deze te verminderen. Lange tijd was het vreedzaam, maar geleidelijk namen de conflicten toe naarmate Edeovarde probeerde het rijk meer te centraliseren en de wetten en belastingen gelijk probeerde te maken. Tenslotte kwamen rond 5554 sommige bondgenoten in opstand. Edeovarde was intussen oud geworden en hij zond zijn twee zonen als bevelhebbers om de opstanden neer te slaan. Het neerslaan lukte, maar in 5557 waren beide zonen gesneuveld. Op dat moment vormde zijn oudste dochter Paneopice zijn grootste vertrouweling. Sinds een ziekte hem in 5572 parten was gaan spelen had zij samen met hem geregeerd opdat hij voldoende rust kreeg. Na 5574 benoemde hij haar officieel tot zijn erfopvolger en bij zijn dood in 5578 werd zij zonder al teveel problemen Keizerin aangezien iedereen al gewend was dat zij een deel van het beleid uitvaardigde.
De regering van Keizerin Paneopice duurde echter maar kort. Het ontbrak het Huis Guncaues Cununcui nu aan een krachtige legerleider die het rijksleger vaardig kon hanteren. De Prins-Kardinaal van Terazon en de Prins van Kike zworen samen. Zij wilden hun oude macht terug, maar nog liever namen zij de macht in het Derde Rijk over. De Prins zou Keizer worden en de Prins-Kardinaal zijn rechterhand met grote privileges. Eind 5580 pleegden zij hun staatsgreep. Paneopice was niet dom en had zich goed ingedekt. Toen bleek dat zij onmachtig was om zich tegen de staatsgreep te verzetten, vluchtte zij met haar familie naar het zuiden in de hoop daar een tegenbeweging te creëren.
De Prins van Kike riep de edelen op naar Terazon te komen en hem als Keizer te accepteren. De oproep van Paneopice tot verzet had succes. Helaas was zij niet in staat eendracht te bewerkstelligen. In feite wilden meer edelen een kans op de troon. De verschillende groepen polariseerden zich rondom de talentvolste generaals uit het rijksleger, want dat was nog altijd groot omdat Edeovarde een nieuwe dreiging van het Imperium Laudanum snel wilde kunnen weerstaan. Het Derde Rijk brak in stukken uiteen en Paneopice zag zich eindigen als Keizerin zonder keizerrijk. De Prins van Kike en de Prins-Kardinaal zagen hun plan mislukken en niet veel later riep de Prins zich uit tot Koning van het herstelde Kike. De verschillende krijgsheren waren echter allen van zins Epis Azuli wederom te verenigen en een nieuw rijk te vestigen. Een lange tijd van oorlogen was begonnen.
