Om zijn rijk te beschermen had Keizer Edeovarde Epis Azuli verdeeld in negen provincies. In twee ervan waren vijanden dominant: de Prins van Kike en de Prins-Kardinaal van Terazon. In Terazon zetelde Edeovarde zelf zodat hij de macht van de laatste direct in bedwang kon houden. In de overige provincies had hij vijf Hertogen gecreëerd, een titel die daarvoor niet had bestaan, en twee Gouverneur-Generaals, dit laatste omdat de mannen die hij daar plaatste geen adellijke titel wensten.
Toen Edeovarde in 5578 stierf volgde zijn dochter Paneopice hem op. Hij had twee zonen gehad maar deze waren kinderloos genseuveld gedurende een hevige rebellie in 5557. Zij had zelf vijf dochters, maar geen zonen. In Epis Azuli was dit normaal gesproken geen probleem, maar mannelijke verwanten waren wel belangrijk om de macht van het Huis te verdedigen. Paneopice was dus afhankelijk van de steun van haar vazallen. Om deze reden liet zij haar oudste dochter Eppidice in 5579 in het huwelijk treden met Kalynxi Akasiuwe, de zoon van Hertog Nevin Akasiuwe van Nike. Toen in het najaar van 5580 een zoon werd geboren kwamen verscheidene Hertogen en andere hoge edelen naar Terazon om de komst van een nieuwe opvolger geluk toe te wensen. Het was op dit moment dat de Prins van Kike en de Prins-Kardinaal van Terazon toe sloegen en een staatsgreep pleegden. Onder de slachtoffers bevonden zich de Gouverneur-Generaal van Inozale, de Hertog van Nine en de Hertog van Indri. Isiah Mengsekuma, de Hertog van Uripe, en Nevin Akasiuwe slaagden erin te ontsnappen. Paneopice zag zich gedwongen te vluchten en nam vier van haar dochters mee. Prinses Eppidice had haar eigen paleis gekregen. Haar echtgenoot Kalynxi Akasiuwe sneuvelde in een poging zijn gezin te beschermen en zijn pasgeboren zoon werd vermoord. Prinses Eppidice verborg haarzelf en pas weken later werd zij gevonden en gevangen genomen.
Paneopice en haar dochters durfden alleen naar het zuiden te vluchten. Zij werden hierbij begeleid door Phelendre Plentagonunte, die door zijn vader Anxelon naar Terazon was gestuurd met geschenken voor de baby. Hij kende zijn eigen provincie Lakir het beste en leidde hen dan ook na een lange barre tocht naar Raneken.
De val van drie heersers van provincies leidde voor het herstelde koninkrijk Kike en het prins-kardionaat Terazon geen directe overwinning van deze gebieden op. In Inozale voorkwam Theraenia Nioth Eskada dat haar provincie werd overlopen door Prins-Kardinaal Sinonin. Haar voorganger was zich bewust van de dreiging van de twee rebellen. In Nine was nog een zoon van de Hertog, Neruen Farasuin Ircui, aanwezig die zich niet liet foppen. Nevin Akasiuwe bereikte tijdig zijn provincie waar hij zijn troepen organiseerde en Kike furieus bestreed. Kike's eerste aandacht was gericht op het naburige Nike en Indri, die ook rijker en dichtbevolkter waren en deel hadden uitgemaakt van het oude Kike. Akasiuwe bleek zo lastig en taai dat de strijd zich lange tijd in Nike concentreerde. In Indri was er geen directe erfgenaam, maar de schoonzoon van de Hertog, Miseis Vaniun Jindasi, bezat voldoende claims om de macht op te eisen. Indri boog tijdelijk voor Kike totdat het duidelijk was dat Nike stand hield tegen de aanvallen van Kike en hij zichzelf van zijn macht had verzekerd, waarna hij Indri weer onafhankelijk verklaarde en zijn zinnen zette op de keizerlijke troon.
De randprovincies Turan en Uripe hadden geen last van Kike of Terazon. Zij lagen te afgelegen en waren te bergachtig en dunbevolkt om een directe bedreiging te vormen. Alleen Lakir, waar de keizerlijke familie naartoe was gevlucht, werd door Terazon aangevallen, maar Gouverneur-Generaal Anxelon Plentagonunte dreef de aanvallers terug.
Vanuit Raneken poogde Paneopice in het voorjaar van 5181 haar vazallen te verenigen zodat zij haar troon kon herstellen. De nieuwe Hertog van Indri weigerde botweg. De nieuwe Gouverneur-Generaal van Inozale en de nieuwe Hertog van Nine namen een afwachtende houding aan. Alleen de Hertogen van Turan en Uripe waren bereid naar Raneken te komen voor overleg. Paneopice had intussen opgemerkt dat er liefde was opgebloeid tussen haar tweede dochter Karice en Phelendre Plentagonunte. Het versterken van de allianties was van groot belang. De jonge Hertog Sheniun I van Turan was echter enkele maanden eerder gehuwd terwijl Hertog Isiah van Uripe's enige kind en zoon Iskar nog ongehuwd was. Zij wilde haar dochters niet af staan aan personen met beperkte macht. Zij stond toe dat Phelendre en Karice en in het huwelijk traden. Met Isiah Mengsekuma kwam zij overeen dat haar derde dochter Ilce wanneer zij 18 werd met Iskar verbonden zou worden. Zij kon de Hertog van Turan niets bieden, maar de jonge Hertog verwachtte dat eerdere loyaliteit later zou kunnen worden terugbetaald.
De nieuwe alliantie wilde eerst Inozale dwingen tot het verbond toe te treden zodat er betere communicatie mogelijk was en er een sterk blok gevormd kon worden. Theraenia Nioth Eskada genoot echter van haar onafhankelijkheid en sloot een alliantie met Terazon. Zowel Lakir als Turan werden verslagen, waardoor Uripe zich gedwongen zag terug te trekken. In het koude zuiden was het voeren van strijd beperkt tot de zomer waardoor de inspanningen direct succesvol moesten zijn en niet te lang konden duren. De campagne voor dat jaar was zodoende al snel voorbij.
In Nike had Nevin Akasiuwe zich ondertussen hersteld, mede dankzij de onafhankelijkheid van Indri die de aandacht van Kike afleidden. Hij voelde niets meer voor een alliantie met Paneopice en verlangde zelf naar de troon die zijn zoon had moeten krijgen. Hij sloot in 5583 een verbond met Indri waardoor zij Kike in bedwang konden houden en hij weer territorium kon herwinnen.
In 5585 werd Prinses Eppidice gedwongen te huwen met Auilas, tweede zoon van Koning Nidahugail I van Kike. Nidahugail I had haar liever uitgehuwelijkt aan zijn oudste zoon Nidahugail, maar deze was al gehuwd en had meerdere kinderen. Daarnaast was de relatie tussen beiden zeer slecht te noemen. Nidahugail I zag liever Auilas hem opvolgen. Eppidice, die zich tijdens haar gevangenschap gedwee had opgesteld, schokte Terazon en Kike door Auilas tijdens de huwelijksnacht te vermoorden. Eppidice werd daarop weer gevangen gezet. Nidahugail I was diep bedroefd en de relatie met zijn oudste zoon verslechterde zo snel dat deze in het najaar van 5586 uit Kike vertrok, met meeneming van zijn kinderen, en zich in Xoromendri vestigde. De gezondheid van Nidahugail I verslechterde daarop in rap tempo en in het voorjaar van 5587 werd stierf hij, half krankzinnig. Zijn broer Panuvas werd daarop koning.
In 5588 besloot de Hertog van Nine een alliantie aan te gaan met Paneopice. Zijn prijs was een huwelijksverbond. Zijn eerste huwelijk had geen nog levende kinderen opgeleverd en zijn vrouw was in haar laatste kraambed overleden. Paneopice's jongste dochter Ioce, verlangend naar een eigen huishouden, boodt zichzelf aan. Zij wilde weg uit het barre Raneken. Het huwelijk werd in 5589 gesloten.
Na de dood van zijn enige kind en zoon Iskar in 5591 wees Mengsekuma Kuais Cvaes aan als zijn opvolger met goedkeuring van Paneopice. Het huwelijk tussen Iskar en Ilce had slechts een dochter genaamd Ildhice opgeleverd die een zwakke gezondheid bezat en nog slechts een kleuter was. Mengsekuma was oud en haar andere bondgenoot Phelendre Plentagonunte was een goed leider, maar geen generaal. Kuais Cvaes had wel dit talent, hoewel hij juist weer een matig leider was. Om deze reden besloot zij dat hij een verbintenis aan moest gaan met haar vierde dochter, Ciuce, die al te lang in afwachting was van een echtgenoot, maar erg gehecht was aan haar moeder. Slechts één kind werd geboren uit dit huwelijk, een dochter die Vesuvia werd genoemd. Ciuce overleed na meerdere miskramen in 5599.
De Hertog van Turan, sinds 5590 weduwnaar, was verbolgen over het feit dat Paneopice nu al haar dochters had uitgehuwelijkt. In 5593 stapte hij uit de alliantie en verbond zich met Inozale, dat haar alliantie met Terazon ondertussen weer verbroken had. Samen vielen zij Terazon aan. Het verlies van Turan was een zware slag voor Paneopice. Hierdoor raakte Nine geïsoleerd en de alliantie met Nine verwaterde hierdoor. Haar dochter Ioce zou ze nooit meer zien.
In de jaren die volgden speelden Lakir en Uripe een marginale rol. Alle strijd vond plaats rondom Terazon tussen de drie allianties van Kike-Terazon, Indri-Nike en Inozale-Turan, waarbij Nine wisselend de tweede of derde alliantie steunde zonder zich volledig te commiteren. Liefst vijf Koningen van Kike sneuvelden in de strijd, maar nimmer was dit fataal voor Kike. Het sneuvelen van Sheniun I van Turan in 5601 maakte een einde aan de rol van de derde alliantie. Zijn opvolger Sheniun II was nog jong en de dood van Sheniun I had Turan teveel soldaten gekost. In 5602 overleed Nevin Akasiuwe van ouderdom en doordat hij geen opvolger had aangewezen vond er in Nike een strijd om de macht plaats die gewonnen werd door Tradir Neakuwgrekun. Dit interne conflict maakte een einde aan de strijd en Kike en Terazon kregen hierdoor tijd om hun wonden te likken, maar niet voordat Koning Auphut van Kike tijdens een laatste schermutseling van zijn paard viel en aan de verwondingen overleed. De edelen van Kike riepen daarop Prins Nidahugail terug uit Xoromendri om het koningsschap op zich te nemen, omdat er geen volwassen opvolgers waren. Hij accepteerde en herstelde de rust, maar had geen intentie de strijd weer op te pakken. Doordat de crises in Nike en Kike tegelijkertijd plaats vonden konden geen van beide partijen hier voordeel behalen. Er werd een informeel bestand gesloten dat stand hield tot 5610.
In het najaar van 5604 overleed Paneopice. Op haar sterfbed deed zij de wens dat haar dochter Eppidice bevrijd zou mogen worden uit haar gevangenschap en herenigd werd met haar familie. Het was in 5606 dat Phelendre Plentagonunte besloot dat aan haar wens voldaan zou worden. Hij besloot dat alleen zij konden deel nemen aan de bevrijdingsactie die bekend waren met Terazon en het keizerlijk paleis. Er waren echter weinig mensen in Lakir die dat bezaten. Het was 25 jaar geleden. Dit betekende dat de leden van de missie zou bestaan uit mannen van middelbare leeftijd. Phelendre besloot daarom zelf de leiding op zich te nemen. In de meest heroïsche actie van het Tweede Interregnum werd Eppidice bevrijd, maar Phelendre keerde niet levend thuis. Net over de grens met Lakir bezweek hij aan opgelopen verwondingen. Hij kreeg een provisorisch graf en pas weken later werd hij naar Raneken gebracht. Eppidice werd herenigd met haar familie in Raneken en leefde daar tot haar dood in 5617.
In een hernieuwde poging om Turan tot een nieuw bondgenootschap te bewegen huwde Hertog Kuais van Uripe in 5607 Idhilce Mengsekuma, die hij onder zijn hoede had, uit aan Hertog Sheniun II. Zijn eigen dochter Vesuvia huwde hij in 5610 uit aan Kardrike Plentagonunte. Hiermee werd het zuidelijke verbond hersteld.
De dood van Hertog Miseis van Indri in 5613 leidde tot het oplaaien van de strijd doordat zijn kinderen niet sterk genoeg waren de macht in handen te houden. Zowel Kike als Nine poogden hier invloed op uit te oefenen en zo Indri in de eigen invloedssfeer te krijgen. Het was Nine dat haar man, Ninos Khihandias, wist te installeren als Hertog. De situatie was er echter instabiel en Kike trachtte de machtsstrijd uit te buiten. Indri werd hierdoor het centrum van de strijd. Toen in 5615 kroonprins Nidahugail van Kike sneuvelde trok de bedroefde Koning Nidahugail II Kike terug uit de strijd.
