Gedurende de hoogtijdagen van het Vierde Rijk, halverwege het zevende millenium, besloten de keizers het volk in te delen naar culturele groepen. Epis Azuli was verdeeld in talloze verbrokkelde adellijke gebieden en de keizers hanteerden in het Azulische gebied geen indeling in provincies. Hierdoor kon niemand een eigen machtsbasis op bouwen zoals dat tijdens de burgeroorlogen was gebeurd. Er was een hiërarchie van vorsten, prinsen, hertogen etc. maar hun domeinen lagen zo verspreid door elkaar heen dat iedereen met elkaar rekening moest houden en dat er teveel waren die evenveel macht bezaten. Het creëerde een eigen balans en grote stabiliteit. De edelen waren meer bezig met elkaar dan met de keizer.
Desondanks probeerde keizer een goed beeld te krijgen van de karakter van de Azuli want er was veel variatie onderling. Na enkele jaren onderzoek werd er een indeling voltooid. Deze waren deels gebaseerd op taal en afkomst. De onderzoekers constateerden dat de oudste delen van Epis Azuli ook het meest homogeen waren. Zij voldeden het meest aan de Azulische tradities, de oude taal en cultuur. Onderscheid was er te maken door verschillen in landschap en klimaat. Op basis hiervan werden er zes kerngroepen benoemd: de Kirin, de Kurin, de Katin, de Kelin, de Korin en de Konin. Buiten deze groepen werden de Asen, de Aten, de Corvezen, de Hargasten, de Hidai, de Ingdyl, de Mitalezen, de Nepentiërs, de Sardonieten, de Vedai en de Xallantiërs vastgelegd. Deze namen bestonden in feite al. Er werden ook andere genoteerd, maar deze overleefden niet. De groepen vermengden, versplinterden of verdwenen.
De indeling verloor haar betekenis gedurende het Derde Interregnum, maar na de vorming van de Landvoogdij werd zij door wetenschappers opnieuw bepaald. De eerder genoemde groepen hadden de tijd overleefd en een aantal nieuwe werden toegevoegd. Op dit moment beslaat het aantal groepen 28. In elke groep is nog veel variatie, maar ze zijn op genoeg punten gelijksoortig dat ze te onderscheiden zijn van de andere groep. De onderstaande kaart geeft een ruwe verdeling aan van deze groepen. De onderstaande lijst geeft ruwe schattingen aan van hoe omvangrijk de groep is, maar door overloop en migratie moet rekening worden gehouden met een redelijk foutmarge.
