Epis Azuli

De Statenbond

Epis Azuli bestaat uit een lappendeken van bondslanden, van klein tot groot, die lokaal bestuurd worden door 4 Vorsten, 8 Prinsen, 9 Hertogen en 5 Graven, maar ook 2 Kardinalen, 2 Aartsbisschoppen en 5 Bisschoppen, die dus ook wereldlijke domeinen besturen. Dit geldt niet voor de twee Kardinalen. Zij vertegenwoordigen de hoogste macht binnen de Kerk in Epis Azuli. De vijf Graven worden gewoonlijk Landgraaf genoemd, aangezien die in die titel tijdens de keizerlijke tijd geen macht had, maar betrekking had over adelijke grondbezitters. Pas na de val van het keizerrijk verwierven graven autonome macht en slecht vijf daarvan konden deze status handhaven bij de vorming van de Landvoogdij.

De Landsraad

Gezamelijk vormen deze Rijksgroten, 35 in totaal, de Landsraad [Tellon Curo], die enkele malen per jaar bijeen komt in de hoofdstad Terazon, dat een neutraal bondsland, Azule, omvat dat bestuurd wordt door de Gouverneur-Generaal die voor 4 jaar wordt benoemd door de Landsraad. Eens in de 7 jaar kiezen zij de Landvoogd [Curzon] uit de afgevaardigden van het Azulische Huis [Kallon Azuli] die zich voor die positie kandidaat stellen. De kerkelijke magistraten vormen bijna altijd een blok van 9 en hebben dus een grote invloed op de stemming. Desondanks zijn er vaak genoeg liberale Landvoogden gekozen, omdat er 18 stemmen nodig zijn voor verkiezing. De meeste tijd van het jaar bestaat de Landsraad uit vertegenwoordigers van de Rijksgroten, de legitari, vertrouwelingen van hen die weten welk beleid hun heer voor staat, en in hun plaats stemmen over wetten. Als de vertegenwoordiger onzeker is over de keuze van zijn heer of de kwestie te belangwekkend is, doet hij ruggespraak of verzoekt hij zijn heer om zelf te komen stemmen.

Deze structuur van de staat kan beschreven worden als een aristocratische republiek. Een selecte groep van hoge edelen kiest een staatshoofd uit een selectie van afgevaardigden uit de hele natie, waarbij de hoge edelen altijd het laatste woord hebben. In praktijk weet het staatshoofd wat de hoge edelen wel of niet toestaan of hij overlegt met hen voordat hij een beleid of wet voorstelt om zo obstakels te vermijden.

Het Azulische Huis

Het Azulische Huis bestaat uit 816 afgevaardigden van alle districten van Epis Azuli. De districten vertegenwoordigen elk een bepaald bevolkingsaantal. Elke staat heeft een minimum van 2 afgevaardigden. De overige 744 worden evenredig verdeeld per bondsland op basis van het bevolkingsaantal per staat in verhouding tot het totaal. Dit aantal wordt elke 10 jaar opnieuw bepaald aan de hand van een census. De meest recente is van 7990. De verdeling van de districten is op basis van een evenredige verdeling van de bevolking. Om misbruik te voorkomen moeten de grenzen van de districten aan bepaalde voorwaarden voldoen. Het doel hierbij is dat stedelijke en plattelandsgebieden evenredig zijn verdeeld. Alleen bij een gebrek aan districten mag hiervan worden afgeweken. Sinds de invoering is de verdeling van de bevolking sterker scheef gaan lopen. Vooral Indri en Nine hebben tegenwoordig een grote dominantie qua afgevaardigden, als is hun diversiteit groter. Dit geldt sowieso voor meer staten. 75% van de afgevaardigden komen tegenwoordig uit slechts 5 staten, en 12 staten vertegenwoordigen samen 96% van de afgevaardigden. Dit was 250 jaar geleden een stuk minder.

De afgevaardigden moeten minstens 8 jaar officieel in het district wonen en minstens 32 jaar oud zijn om ervoor in het Huis uit te kunnen komen. Het bondsland bepaalt zelf hoe de afgevaardigde wordt gekozen/benoemd. Afgevaardigden kunnen niet teruggetrokken worden wanneer ze een regeringsfunctie bekleden. Het Azulische Huis werd opgericht in 7662, maar het huidige systeem met districten is opgezet in 7741. Vanaf dat moment zijn er elke 7 jaar verkiezingen die onafhankelijk verlopen van de regeringen. De enige uitzonderingen betreft de leden van de regering. Zij worden automatisch herkozen zolang zij tijdens de verkiezingen deel uit maken van de regering. Zij zijn officieel wel verkiesbaar maar de verkiezing in hun district wordt op verkiezingsdag geannuleerd. In het jaar 8000 wordt het 38e Huis gekozen. Deze gebeurt dan nog op de census van 7990.

De leden van de Landsraad en het Azulische Huis adviseren, en mogen wetten voorstellen aan, de Landvoogd. De Landvoogd vormt zijn regering uit de leden van het Azulische Huis. Deze regel is er om te voorkomen dat er teveel ja-knikkers of marionetten worden afgevaardigd. Verkozen worden tot het Azulische Huis betekent carrière maken via een ministerschap of een positie als Landvoogd door je te weten te profileren. De regering bepaalt welke wetten zij uit willen voeren en deze moeten geaccepteerd worden door het Azulische Huis via een meerderheid. Nadat het Azulische Huis meerderheidssteun heeft gegeven moet ook een meerderheid van de Landsraad deze goedkeuren.

De landvoogd

De Landvoogd kan zich onbeperkt herkiesbaar stellen, maar daartegenover staat dat hij door een meerderheid van de Landsraad afgezet kan worden en door een 2/3 meerderheid van het Azulische Huis. In de geschiedenis is gebleken dat populistische politici rappe wisselingen van Landvoogden kunnen veroorzaken als ze in een van beide vertegenwoordigingen niet voldoende steun bezitten. Na aftreden begint een nieuwe ambtsperiode van 7 jaar.

De Landvoogd is opperbevelhebber van leger en vloot, en vertegenwoordigt Epis Azuli in het buitenland. Desondanks bezitten de bondslanden een grote mate van autonomie en zijn deze vrij om contacten met het buitenland aan te gaan als deze niet strijdig zijn met de (inter)nationale politiek.

Gelijkheid

Mannen en vrouwen zijn volgens de wet gelijk. Erfopvolging gaat dan ook naar het oudste kind en mannen en vrouwen bepalen onderling welke familienaam hun kinderen krijgen; dit kan ook afwisselend van allebei zijn. Mannen en vrouwen kunnen dan ook afgevaardigden zijn voor het Azulische Huis en tot Landvoogd gekozen worden. De Kerk is een voorstander van vrouwen als Landvoogd, zodat er van de 45 Landvoogden 12 vrouwen waren.

Minderheden bestaan niet volgens de wet. Alle burgers zijn Azuli en de verbreiding van een correcte taal en cultuur wordt dan ook streng gepropageerd via het onderwijs en de kerk. In het verleden zijn dan ook vele bevolkingsplantingen gedaan over het grondgebied van Epis Azuli om een grotere cohesie te creëren.

De rechtsstructuur van Epis Azuli is deels traditioneel, deels modern, waarbij de invloed van de regering niet geheel afwezig is. De huidige configuratie werd pas in 7942 doorgevoerd voor alle bondslanden opdat er overal een uniforme rechtsstructuur was.

Het Bondsgerechtshof

De hoogste rechterlijke macht van Epis Azuli is het Bondsgerechtshof, welke bestaat uit 36 leden, met 1 rechter uit elke van de bondslanden en uit het hoofdstedelijke bondsterritorium Azule. Zij behandelen alle internationale zaken en zaken die de rechtspraak in de bondslanden overstijgen, bijvoorbeeld bij een conflict tussen twee of meer bondslanden. De zaken worden nooit door alle bondsrechters, zoals ze in de volksmond genoemd worden, behandeld. Sowieso zijn rechters uit de betrokken bondslanden uitgesloten van een betreffende zaak. Er zijn altijd minimaal 3 rechters om een evenwichtige uitspraak te garanderen.

De bondsrechters worden voor het leven benoemd door de landvoogd, hoewel zij meestal vrijwillig voortijdig met pensioen gaan. De landvoogd is beperkt in zijn keuze: hij mag alleen een rechter kiezen uit hetzelfde bondsland en de rechter moet lid zijn van het Hooggerechtshof van het bondsland, de tweede laag van de rechtsspraak.

Het Hooggerechtshof

Het Hooggerechtshof is de hoogste rechterlijke macht in een bondsland en functioneert op dezelfde wijze als het Bondsgerechtshof. Zij behandelt zaken die de jurisdictie van de Landsrechtsgehoven (de derde laag), overstijgen. Daarnaast behandelt het zaken van de Landsrechtsgehoven waarvan de uitspraken door de een van de partijen in de zaak zijn aangevochten. De partij moet wel aangeven waar zij vindt dat in de bewijslast haar onrecht is aangedaan en het Hooggerechtshof beoordeelt eerst of er mogelijke aanwijzing is op onrecht voor zij de zaak in behandeling neemt. In tegenstelling tot het Bondsgerechtshof kan 1 rechter een zaak behandelen, dit omdat het aantal zaken vaak groter is.

De rechters worden benoemd door het staatshoofd van het bondsland en hij kan hen alleen selecteren uit rechters van de Landsgerechtshoven. Het totale aantal staat ook niet vast. Een rechter van het Hooggerechtshof kan alleen ontslagen worden als een tweederde meerderheid van zijn collega's het staatshoofd daartoe verzoekt of dit door het staatshoofd zelf verzocht is (benoemingen na de ontslagaanvraag hebben hierbij geen stemrecht). Is die tweederde meerderheid er niet dan kan een verzoek worden ingediend bij het Bondsgerechtshof door een meerderheid van de rechters of het staatshoofd.

Het Landsgerechtshof

De Landsgerechtshoven behandelen alle gewone rechtszaken in het bondsland. Hun aantal en grootte staat niet vast en zijn veelal afhankelijk van de hoeveelheid werk. De rechters worden benoemd door het Hooggerechtshof, bij meerderheidsstemming uit een voordracht van een van de leden of sollicitatie van een openbare aanklager of advocaat.

De Hoge Raad

Natuurlijk zijn er ook zaken waar de wetten de zaak niet voldoende in staat zijn tot een uitspraak te leiden en dat het Hooggerechtshof geen functie voor het Bondsgerechtshof ziet als oplosser van de kwestie.

Voor dit soort situaties bestaat er de Hoge Raad. Deze bestaat uit het staatshoofd en een selectie van ervaren bestuurders, adviseurs en raadslieden welke door het staatshoofd benoemd zijn. Bij toewijzing van de zaak door het Hooggerechtshof zijn zij gerechtigd om een uitspraak te doen, maar zijn zij licht beperkt in de straffen die zij uit mogen spreken.

De Bondsraad

Een equivalente situatie kan ook ontstaan bij het Bondsgerechtshof. In dat geval wordt de uitspraak gelegd bij de Bondsraad. Dit is niet meer dan de Landsraad inclusief de landvoogd waarbij de gouverneur-generaal van Azule ook stemrecht heeft.

Zaken die aan de Hoge Raad of Bondsraad worden voorgelegd hebben vaak tot gevolg dat er wetten worden gemaakt om in de toekomst de gerechtshoven te voorzien.

Uitleg:

De rode pijlen geven aan welk orgaan bepaalde functionaris(sen) levert. De blauwe pijlen geven aan wie bepaalt wie er verkozen worden tot welke functies. De onderste laag is niet weergegeven, omdat daar teveel variaties zijn. Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.