Historische Achtergrond
De Ingdyl is de authentieke bevolking van het hertogdom Ingde. Zij zijn al eeuwen geassimileerd door de Azuli en spreken dan ook Azulisch en belijden het Ba-dom. Ondanks eeuwenlange vermenging met de westelijke volken zijn de Ingdyl ook fysiologisch afwijkend van de gewone Azuli. Zij zijn gemiddeld langer en robuuster gebouwd. Ook hebben zij vaak blauwe ogen en blond haar. Delen van hun volk zijn ook te vinden in Túne, Ulpe en Inorome, maar daar zijn zij veel meer vermengd met de lokale bevolking.
De Ingdyl worden nog altijd als de meest primitieve Azuli beschouwd. Oorspronkelijk zijn zij rond 6200 via Oost-Montenera over de bergen het oosten van Kepheramondri binnen getrokken. Daar raakten zij in oorlog met de daar al wonende Khazarai. De Ingdyl waren fysiek echter sterker, ondanks hun minder aantal, en wisten zich te handhaven. Het verzet van de Khazarai was echter zo fel dat ze niet meer verder wilden trekken. Hun verstorende aanwezigheid verzwakte de eenheid van de Khazarai welke tot hun ondergang tegen het Vierde Rijk rond 6500 zou leiden. De Ingdyl woonden echter zo afgelegen dat het korte tijd duurde voor ze werden opgemerkt. Zij hadden toen een koninkrijk gevestigd dat zij Inglynde noemden en dat door de Azuli al snel tot Ingde werd gedoopt. In korte tijd werden hun buren onderworpen als vazalstaten en dit leidde tot vrees. De Ingdyl besloten ook tribuut te betalen en vermeden zo een confrontatie met de legers van het Vierde Rijk. Zij stonden de Kerk van Ba echter niet toe in hun landen en leefden dan ook lange tijd primitief. Zij leerden echter wel Azulisch als tweede taal voor de handel en via gemengde huwelijken nam deze invloed toe.
De val van het Vierde Rijk had weinig invloed op de Ingdyl. De groei van de macht van de Kerk leidde echter geleidelijk tot enige bekeringen, maar de invloed van de Kerk bleef beperkt. De vorming van het Vijfde Rijk onder de leiding van de Kerk bracht de Ingdyl in een lastig parket. Zij waren onderling verdeeld. Een deel was bekeerd en had de Azulische beschaving omarmd. Ook waren er over de eeuwen vele gemengde huwelijken geweest en hierdoor spraken de meeste Ingdyl intussen wel Azulisch hoewel er nog veel eigen woorden tussen zaten. Na de stabilisatie van Landvoogdij kwam dan ook de Ingde Oorlog om het verzet te breken. Verraad en verdeeldheid speelden de Ingdyl parten. De oude hoofdstad werd volkomen verwoest. De koninklijke familie werd uitgeroeid op een Ba-devote dochter na die tot Hertogin werd verheven. Ingde moest in het zuiden gebied afstaan aan Túne en de rest van het zuiden werd het kerkelijke domein Ulpe. Een nieuwe hoofdstad werd gesticht die Hagonagon werd gedoopt en waar een groot Azulisch garnizoen werd geplaatst. De Kerk trok met vele missionarissen de Ingdyl landen binnen om alle heidenen te bekeren.
Ondanks dit verlies blijven de Ingdyl een trots volk. Hoewel hun oude taal verdwenen is en alle geschriften vernietigd zijn vele woorden en restanten van tradities overgebleven.
