Epis Azuli

Algemene Informatie:

Op het eiland Bakaraz wonen de Bakalaien wiens taal nog door niemand doorwrocht is. Zij hebben weinig op met vreemdelingen en staan niemand anders toe hun taal te leren. Zij hebben ook geen schrift. Zij zijn met weinigen en hebben dat ook niet nodig. Zij hebben ook geen wetten, maar bij overtredingen ondergaat de overtreder gewoonlijk eenzelfde straf. Wetten zijn voor degenen die zich niet kunnen beheersen en de Bakalaien zijn bijzonder stijf, koppig en conservatief.

Staatsvorm

Het staatshoofd van Bakaraz is de Aho. Zijn enige functie is fungeren als voorzitter en scheidsrechter bij beslissingen die de gemeenschap moet nemen en ervoor zorgen dat alles ordelijk en eerlijk verloopt. De Aho wordt benoemd door loting. Alle Bakalaien ouder dan 18 jaar zijn kandidaat. De Aho blijft aan tot zijn dood of wanneer de vier bakens op de vier hoeken van het eiland op dezelfde dag ontstoken worden. Deze kunnen dan vanuit vele delen van het eiland gezien worden. Hiervoor zijn meerdere gezonden sterke leden van de gemeenschap nodig, wat betekent dat er voldoende steun is voor het aftreden van de Aho. Bij overlijden fungeert het meest naaste familielid als vervanger. De Aho haalt de Aho-ketel die vol zit met minimaal evenveel zwarte balletjes als er volwassenen zijn en één wit balletje. De ketel wordt afgesloten en van een hobbelige heuvel gerold. Waar deze stil blijft liggen wordt hij met de deksel naar boven gekeerd. Met de ketel gaat hij langs alle volwassenen totdat iemand een wit balletje trekt. Zelf trekt hij als eerste een balletje; waarbij het dus mogelijk is dat hij zelf weer Aho is.

Vreemdelingen en rechtspraak

Vreemdelingen moeten goed uitkijken in Bakaraz. Zij worden niet geweerd, maar worden gehuist in een speciale herberg waar zij het obscure lokale voedsel van Bakaraz voorgeschoteld zullen krijgen. Veelal verkiezen vreemdelingen het hun eigen eten mee te nemen en te bereiden en daar geven de Bakalaien ook voorkeur aan. Zij rekenen sowieso pittige prijzen voor bezoekers. Zij leven een vrij armetierig bestaan, dus extra inkomsten waar exotische zaken mee gekocht kunnen worden zijn altijd interessant. Men is erg streng in het straffen van misdrijven door vreemdelingen en aangezien er geen wetten zijn bepaalt de gemeenschap ter plaatse of er echt een overtreding is en zo ja wat voor straf deze krijgt. Voor een veroordeling is een meerderheid aan stemmen vereist uit een voorgeselecteerde groep oordelers. De Aho kiest drie tellers die uit een ton een blokje halen die maximaal 9 streepjes kan hebben en nooit dezelfde, in volgorde van trekking. Zo zijn er dus minimaal 123 en maximaal 987 volwassenen nodig om een oordeel te vellen. Hiervoor is er een Oordeel-ketel met 987 witte bolletjes en zoveel zwarte als er volwassenen zijn. Er worden dan bolletjes gepakt door iedere volwassene tot het vereiste aantal witte is behaald. Bij onduidelijkheid over de strafmaat wordt dezelfde methode gebruikt. Indien er een even aantal bolletjes is en het oordeel gelijk eindigt, trekt de Aho weer een bolletje. Als deze wit is, wordt de beklaagde veroordeeld. Dit is de keuze van Ba, want bij zoveel twijfel hoort het voordeel bij de beklaagde te liggen. Zolang vreemdelingen een schip hebben, zullen ze nooit een doodstraf krijgen. De Bakalaien varen zelden naar andere eilanden of het vasteland en verspillen het liefst geen energie.

Religie

Contact met de buitenwereld gebeurt via hun Ba-priester(es). Ba heet in de taal van Bakaraz overigens Ÿz. De Ba-priester is meestal de enige persoon die naar het buitenland reist. De priester wordt naar Zandezindun gezonden om daar opgeleid te worden en verschillende talen te leren. De keuze voor de priester wordt gewoonlijk bepaald door het talentalent dat iemand heeft. Er zijn minimaal twee priesters op het eiland en hun leeftijdsverschil mag maximaal 20 jaar bedragen. De priesters mogen nooit samen reizen. Aangezien de Bakalaien geen schrift hebben, gebruiken ze een stempel voor verdragen. Alleen de priester kan lezen en spreken in de drie talen, maar hem is het verboden te leren hoe te schrijven, en voor zijn diensten moet hij dan ook vertalen uit het Boek van Ba. De priester fungeert dus ook altijd als tolk. Erg religieus zijn de Bakalaien niet. Alleen op feestdagen, geboorte- en sterfdagen worden er diensten gehouden. Er moet voor de rest hard gewerkt worden om in het levensonderhoud te voorzien.

Historische achtergrond

Bakaraz is sinds 7534 onafhankelijk. Het werd bevrijd door de Azuli, maar trad niet toe tot de Landvoogdij. Zij wilde slechts neutraal zijn en bedong bescherming van haar onafhankelijkheid van Epis Azuli en het Imperium Laudanum. Nadat Laudania ineen stortte werd eenzelfde verdrag gesloten met Milantica. Elke 20 jaar reist de priester naar de drie landen om het verdrag opnieuw te bekrachtigen.

Bevolking

Er is één stad, die ook Bakaraz heet en beschikt over een haventje. De Bakaraz leven voornamelijk van de visserij en enige landbouw. Aan handel doen zij weinig. Wie veel vangt en produceert mag dat houden, maar als hij het niet tijdig op kan krijgen moet hij dit aan de gemeenschap geven die dan weer bepaalt wie wat krijgt. Verspilling is een grote zonde. Het bevolkingsaantal van Bakaraz bedraagt ongeveer 8500; daarvan wonen er 3700 in de hoofdstad Bakaraz. Alle achternamen kennen het voorvoegsel (op volgorde van voorkomendheid) "baka", "ama", "buzu", "kuzo", "hakuzi", "ÿaro" of "manko"; de exacte betekenis ervan is onbekend. De woorden zoals beschreven zijn zoals gehoord door degenen die de namen heeft uitgewisseld. Over de eeuwen zijn niet meer dan zeven varianten bekend bij de buitenwereld. Vanwege deze namen vermoed men dat het eiland vernoemd is naar een persoon met de achternaam Bakaraz en daar zijn gezag vestigde. De eerste vermelding van het eiland onder die naam was in de nadagen van de volksverhuizingen en de opkomst van het Imperium Laudanum, in de 60e eeuw.

Mannelijke voornamen eindigen vaak op een "z" of "ch", vrouwennamen vaak op een "l" of "sh".