In deze sectie staat een beschrijving van de steden van Epis Azuli voor zover ik deze gedefinieerd heb. Afhankelijk van de stad geef ik informatie and achtergronden.
Hoofdstad van het gelijknamige aartsbisdom. Gelegen aan het gelijknamige meer (soms ook Lacun Kaigal genoemd) aan de monding van de rivier de Iapada. Als zodanig verheven doordat de Kerk bij de vorming van het Vijfde Rijk het aantal Kardinalen beperkte en het westen hierdoor geen Kardinalen meer had. Ter compensatie werd een aartsbisdom gesticht in Kaigina welke in 7571 een onafhankelijk kerkdomein werd.
Havenstad in Noord-Teiaton aan de zuidelijke oever van het Vedal Meer aan de monding van de rivier de Arkos.
Stad in Nike.
Stad in Olmane.
Stad in Nine.
Stad in Katile.
Stad in Indri aan de Ardikitande. Hoofdstad van het hertogdom Nike tussen 5543 en 5625, nadat Keizer Edeovarde Kike had opgedeeld en het westelijke deel aan een van zijn generaals had gegeven. De prinsen van Kike maakten het zich hun zetel in 5678. De vorsten van Nike vestigden er hun machtscentrum, maar verplaatsten deze in 7184 naar Kathlun, waar hun dominantie lag. Ook werd hun positie rondom Kalyndun steeds zwakker en wilden zij niet te ver zetelen van het zwaartepunt van hun territoria.
De stad is vernoemd naar Kalynxi, een leider die stabiliteit bracht in de regio gedurende het Eerste Interregnum.
Stad in Indri.
Stad in het noorden van Indri, gelegen aan het grote kanaal tussen Palana en Melitene.
Groot dorp in Túne;
Hoofdstad van Hargast. Belangrijke havenstad aan de noordwestkust met een grote marinehaven. Doordat het vaak vrij onafhankelijk was een populaire neutrale haven voor schepen uit alle landen om handel mee te voeren. Na 7500 en de toetreding tot Epis Azuli werd dit een stuk minder en zakte de handel in. De stad bezit sinds 6819 haar eigen academie, welke zich vooral richt op maritieme onderwerpen, zoals scheepsbouw, navigatie en maritieme biologie. Zij huisvest ook de Orde der Navigators, een instantie die zeeroutes in kaart brengt en gevaarlijke regio's lokaliseert.
Volgens de overlevering werd Kargon in 5392 gesticht door de Dardanen. De Dardanen hadden hiervoor al enkele handelsposten bezeten in deze regio van Zuid-Thalassa, maar deze waren veelal tijdelijk en bestonden niet veel langer dan dat de handelaren hun behoud konden financieren. De opkomst van het Cartaanse handelsnetwerk bracht hier verandering in. Zij vestigden een groot aantal handelsposten en enkele kleine kolonies tot ver in het oosten. Om te voorkomen dat de Dardanen geheel afhankelijk zouden zijn van het Cartaanse monopolie was het essentieel dat zij zelf enkele permanente handelsposten en kolonies in Zuid-Thalassa vestigden, vooral omdat de oversteek een langdurige en kostbare aangelegenheid was. Voor de Dardanen lag het eiland Hargast ideaal voor de kortste oversteek naar Zuid-Thalassa. Zij wilden hier een haven vestigen die zij goed konden verdedigen tegen mogelijke Cartaanse tegenacties. Aan de noordkust vonden zij een beschutte zeearm met een ideale natuurlijke haven. Zij bouwden hier een kolonie die zij Kargon doopten.
Kargon bleek een essentieel bruggenhoofd voor de Dardaanse activiteiten in Zuid-Thalassa en met name deze in de zuidoostelijke regio. De uitgestrekte wouden boden voorzieningen voor het bouwen van een scheepswerf en tientallen schepen konden veilig in de rustige wateren meren. Niet alleen konden zij hier hun schepen verversen, maar zij beperkten ook de dominantie van de Cartanen. De smalle zeestraat ten zuidwesten van Hargast was weinig favoriet onder de zeevaarders en men voer liever via de noordkant van Hargast. Hargast bezat echter geen groot aantal natuurlijke havens. Kargon was in feite de eerste in een lange afstand vanuit het westen, zodat zij zich vaak gedwongen zagen zich daar te verversen. Het mag dan ook niet verrassend heten dat de Cartanen en de Dardanen regelmatig over het bezit van Kargon vochten. Hierdoor besloten de Dardanen meer kolonisten naar Kargon te zenden en de stad te versterken.
Dankzij Kargon konden de Dardanen verscheidene kolonies en handelsposten handhaven in de regio, maar door de afstand bleven deze kwetsbaar. Het was alleen omdat het Cartaanse handelsnetwerk zo uitgestrekt was en de Cartaanse middelen en manschappen hierdoor moeilijk geconcentreerd konden worden dat deze niet in staat waren om de Dardaanse aanwezigheid effectief te bestrijden.
De volksverhuizingen van de Teutonen na het jaar 5800 maakte een einde aan de Dardaanse dominantie. Hun kolonies werden gedwongen zelfstandig te worden en het dunbevolkte eiland Hargast, dat zo strategische gelegen lag, werd geheel overlopen door de Teutonen aan wie het eiland zijn naam ontleent.
Kargon was logischerwijs de belangrijkste prooi voor de Hargasten. De overmacht was te groot voor de Dardaanse kolonisten die zich na initieel verzet over gaven. De leider van de Hargasten maakte van Kargon zijn hoofdstad, vanwege de grote natuurlijke haven en het feit dat er al een sterk fort was.
De Teutoonse volksverhuizingen verzwakten de stabiliteit van bestaande naties en deze werden in rap tempo veroverd door het opkomende Imperium Laudanum. Na ruim een eeuw werd het koninkrijk Hargast door de Laudanen aangevallen. De Hargasten waren kansloos. Kargon werd de hoofdstad van een Laudaanse provincie en werd door haar ligging een van de springplanken van de Laudanen om de Dardanen in het noorden aan te vallen. Toen de Dardanen waren onderworpen verloor Kargon aan belang en bleef het eeuwen een gemiddelde havenstad.
Het Imperium Laudanum verzwakte uiteindelijk en de Azuli verdreven hen van de kustlanden. Zij vielen tenslotte Hargast aan en zochten hierbij de steun van de Hargasten die naar het binnenland van Hargast waren gevlucht. Hargast werd een deel van Epis Azuli en de keizer won hen voor zich door hen veel autonomie te schenken in ruil voor vrije vestiging van Azuli. Kargon zelf werd weer een belangrijke haven voor de later aanval van Epis Azuli op het keizerrijk Chrysopolis en essentieel voor de verbinding met de overzeese gebieden. Door de toenemende welvaart groeide de stad sterk en werd zij een dominante stad en overslaghaven tussen noord en zuid.
Ook Epis Azuli ging ten onder en deze keer waren het de Dardanen die Hargast veroverden. Kargon werd wederom een bruggenhoofd, maar verloor weer aan belang tot de Dardanen tegen het einde van de 75e eeuw uit Zuid-Thalassa verdreven werden en alleen nog Hargast over hadden. De strategische positie van Hargast maakte Kargon weer belangrijk, maar de twistende Laudanen en Dardanen maakten zodanig misbruik van de Hargasten dat zij zich onafhankelijk vochten.
Om haar onafhankelijkheid te handhaven verbonden de Hargasten zich met de Azuli, met wie zij zich het meeste verwant voelden. Kargon werd nu de hoofdstad van het vorstendom Hargast binnen het Vijfde Rijk van Epis Azuli. De vorsten voerden een sterk centralistisch beleid en Kargon begon gestaag te groeien. Kargon beschikt over een van de grootste scheepswervencomplexen en vormt de belangrijkste overslaghaven voor de verbinding tussen zuidoost Thalassa en de Dardaanse landen en de regio aldaar.
Hoofdstad van Ringale. Gesticht door Keizer Karlun IV als favoriete residentie buiten Terazon. De stad werd hierdoor al snel een populair vestigingsgebied voor andere rijken en lieden die invloed zochten bij de Keizer, want ook na Karlun IV bleven de Keizers Karlundun gebruiken als residentie. Zij legden een uitgebreid paleiscomplex met een park en tuinen aan wat nagevolgd werd door andere edelen. Hierdoor bestaat de stad uit drie delen: Een grote wijk met paleizen, villa's en parken; een aanliggende wijk voor degenen die zich dat niet konden veroorloven, inclusief een administratief centrum van nadat het een Prinsdom werd; en een derde wijk voor de voorzieningen, markten, de arbeiders en ander personeel. Omdat talloze hoge edelen er hun buitenpaleis hadden voor wanneer zij voor langere tijd in Terazon moesten zijn werd Karlundun meestal gemeden voor belegeringen, omdat de belegeraar vaak zelf een paleis of villa in de stad had, alsmede zijn bondgenoten ook.
Bij de deling van Indri in 7571 werd Karlundun de hoofdstad van het nieuwe prinsdom Ringale, een titel die eertijds door de Vorsten van Indri werd gedragen
In 7784 kreeg Karlundun een universiteit. Deze was vooral ter aanvulling van de universiteit van Calculun en de academie van Terazon; de laatste had toen al problemen en studenten in de regio zochten naar een alternatief. Karlundun verwierf al snel populariteit vanwege haar rustgevende locatie, welke de neergang van de academie van Terazon versnelde. Rechten en politiek zijn de paradepaarden van de universiteit.
Plaats in Katile aan de rivier de Vuxente.
Stad in Xevale aan de Nepenthili. Gelegen aan het oude kanaal dat de benedenloop van de Nepenthili met de Deidikati verbindt en daardoor een belangrijke overslagplaats, naast een prettig gelegen tussenplaats voor reizigers uit alle richtingen. Voorheen het machtscentrum van de Vorst van Denemetri, hoewel deze naar Zephyra verlangde, maar die stad wist zich autonoom te handhaven. De stad werd in 7093 door de Dardanen veroverd, waarna de Vorst zijn zetel verplaatste naar Predon. De stad bezit sinds 6815 een universiteit, welke gesticht is door keizer Anxendre IX.
Stad in zuidoost Nike aan de rivier de Suinar en het gelijknamige meer (soms ook Lacun Kathal genoemd). Regionaal en administratief centrum. Was de hoofdstad van Nike na de val van het Vierde Rijk, sinds 7184, tot Lipaza in 7481 herwonnen werd dankzij de steun aan de opkomst van het Imperium Laudanum de greep van het Dardaanse Rijk op de regio verzwakte. De Vorst verplaatste kort daarna de hoofdstad naar het grotere Lipaza.
Havenstad op het eiland Khida. Een van de oudste Kascamandrische prinsdommen.
Stad in Nine. Vernoemd naar Kebalun, een Azulische generaal.
Plaats in Bandrime.
Havenstad in Xevale tussen Zephyra en Veniza. Vooral belangrijk vanwege de grote scheepswerven die kunnen bestaan dankzij de bosrijke oostelijke kust van Kriste.
Stad in Katile.
Stad in Katile.
Stad in Xevale.
Stad in Nine.
Hoofdstad van het gelijknamige bisdom aan de rivier de Kibele. Door de Kerk overgenomen nadat de hertogelijke familie in een grensoorlog was omgekomen en tot kerkelijk domein verklaard. Van de negen kerkelijke domeinen is het de meest pragmatische en soepele. De stad heeft naast de functie als kerkelijk centrum ook enige warme bronnen in de bergen als inkomstenbron.. De vleesindustrie en lichte mijnbouw vormen andere bronnen van inkomsten.
Stad in Lakir.
Stad in het noorden van Katile, residentie van de Vorsten van het Huis Oraniun Nasave, gelegen aan de samenloop van de Xallanthazuli en de Uripe. Oorspronkelijke deel van het prinsdom Nine maar door Katile veroverd in 7241 voordat Nine haar onafhankelijkheid kon funderen. Kinquili was een rijke prijs om te verwerven en Nine en Katile voerden nog vaak oorlog over de stad, maar Nine kon geen vuist maken tegen Katile. In 7809 maakte Vorst Karlon XVI Oraniun Nasave Kinquili tot de nieuwe, officieuse residentie van de vorsten, hoewel Gonisa de officiële hoofdstad bleef. In 7998 werd het herbouwde Xallentinun de nieuwe vaste hoofdstad.
Stad in Misa.
Stad in Inozale aan de samenloop van de rivier de Uripe en de Vuxente.
Hoofdstad van Ingde gelegen aan de samenloop van de Daire en de Trutave. Oorspronkelijk gesticht als Azulische volksplanting binnen de krijgszuchtige stammen van Ingdyl. De stad was een zodanig succes dat het de naburige Ingdyl aan trok en opstuwde in de beschaving. Zij brachten hun nieuwe kennis echter terug naar hun volk en veroverden daarop de stad en onderwierpen de Azuli met als gedachte zelf beschaafder te zijn door de beschaafden te onderwerpen. Koretenziun is de enige Ingdi stad en daardoor een belang centrum.
Stad in het oosten van Xevale.
Stad in Katile.
Havenstadje aan de oostkust van het eiland Hargast en zetel van de Hertog van Idar Sirairt.
Stad op het eiland Hargast.
Oude stad in Indri in de noordwestelijke uitlopers van het Mesuphuremai gebergte. De stad bezit verschillende kloosters, vele bronnen en machtige verdedigingswerken. De stad zou gesticht zijn door Kunue, een Ba-priesters die een veilig toevluchtsoord zocht gedurende het Eerste Interregnum.
Hoofdstad van Inorome, gelegen aan een lang schiereiland in het Vedal Meer, dat ook de voornaamste bron van inkomsten en voedsel is, aangezien het achterland veelal ruig en bar bergland is. Ook een centrum van veemarkten, waar het verkochte vee over het meer wordt vervoerd naar het westen.
